Ονοματεπώνυμο: Ελένη Τσιάβο
Θα είναι η επόμενη ερώτηση: Από που είναι η καταγωγή σου; Κακοδίκι θα τους απαντήσω. Βρίσκεται στην Βόρεια Ήπειρο, θα διευκρινήσω, επειδή βλέπω ένα αδιάκριτο ερωτηματικό στο βλέμμα τους και ας μην έχει καμία μα καμία σημασία μέσα μου.
Μερικοί θα με κοιτάξουν περίεργα.
Ας το πράξουν.
Φτάνουμε στο 2021 και ξαφνικά επανέρχεται εκ νέου για ακόμη μια φορά στη δημόσια συζήτηση το θέμα του ρατσισμού ή της ξενοφοβίας.
Μας ρώτησε άραγε ποτέ κανείς πως αισθανθήκαμε όταν έγινε λόγος περί συνόρων και άλλων τέτοιων ανοησιών;
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι σημαίνει αυτή η επίμαχη, άκομψη και σκληρή λέξη «ξένος».
«Ξένος» για ποιον;
Σίγουρα μιλάμε για αυτή την μειοψηφία που έχει όμως βαθιά ριζωμένα κατάλοιπα από άλλες εποχές και καταστάσεις.
Σίγουρα όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως δεν απογοητεύει ακόμη και αυτή η μαύρη σελίδα της καθημερινότητας μας.
Και όσο και αν προσπαθώ να μπω στο μυαλό ορισμένων δεν τα καταφέρνω πολύ καλά, το ομολογώ.
Διότι απλά έμαθα τον άνθρωπο δίπλα μου να τον κοιτάζω μέσα στα μάτια και να σχηματίζω άποψη για εκείνον μέσα από τις πράξεις, την πορεία, την αγάπη και τη ψυχή που έχει μέσα του.
Και αυτό με έμαθαν οι γονείς μου, πως λέγεται σεβασμός.
Μια λέξη που δεν θέλω να δω να ξεθωριάζει ή να χάνει την ουσία του, μια λέξη – ορόσημο που ανοίγει τους ορίζοντες μας και θρέφει με ελπίδα τα όνειρα μας για την επόμενη, ακόμα ωραιότερη ημέρα που ξημερώνει.
Φτάνει πια.
Λίγη ησυχία από τον άτσαλο θόρυβο.
Ας επιστέψουμε στην πραγματικότητα.
