Στις «ρεαλιστικές λύσεις» που θα μπορούσαν να δώσουν απάντηση στις καθυστερήσεις αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος και του ΔΣΑ, Δημήτρης Βερβεσός, επισημαίνοντας πως μεταξύ αυτών είναι η μεταφορά ύλης στους δικηγόρους σε μια σειρά από υποθέσεις και, όπου τούτο είναι εφικτό και σκόπιμο, αλλά και «τολμηρές δικονομικές τομές, μετά την πανθομολογούμενη αποτυχία αρκετών διατάξεων του ν. 4335/2015».
Σύμφωνα με όσα τόνισε ο κ. Βερβεσός «ώστε το δικαστικό σύστημα να πάψει να είναι κλειστό, αυτοποιητικό, αυτοαναφορικό. Να πάψει να βρίσκεται στη φορμόλη του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αν επιτρέπαμε κάτι τέτοιο να συμβεί θα επρόκειτο για δικαιοκρατική και δημοκρατική έκπτωση».
Και υπογράμμισε: «Το αγαθό της Δικαιοσύνης υπηρετείται πρωτίστως μέσα από τον αμοιβαίο σεβασμό, την εποικοδομητική συνέργεια, και την έμπρακτη προσήλωση του δικηγορικού και δικαστικού σώματος στο ιδανικό που ταχθήκαμε να υπηρετούμε».
Οι 1.711 ημέρες για αστική διαφορά, έναντι 455 σε άλλες χώρες
Ειδικότερα, ο πρόεδρος του ΔΣΑ αναφέρθηκε στο «καυτό» θέμα της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης, και των προσδιορισμό των υποθέσεων σε βάθος χρόνου.
«Για να αντιληφθούμε, κατ’ αρχάς, το μέγεθος του σταυρικού προβλήματος των καθυστερήσεων, καλό είναι να μην ξεχνούμε ορισμένα αριθμητικά μεγέθη, που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας ο μέσος χρόνος επίλυσης δικαστικής (αστικής) διαφοράς στην Ελλάδα ανέρχεται σε 1711 ημέρες τη στιγμή που ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 455 ημέρες, ενώ σε άλλες συγκρίσιμες χώρες είναι εντυπωσιακά μικρότερος. Αντιστοίχως, η ΕΕ εκτιμά ότι απαιτούνται 637 ημέρες για την έκδοση πολιτικής απόφασης στον πρώτο βαθμό, που είναι η 3η χειρότερη επίδοση στην ΕΕ. Δεν χρειάζεται, νομίζω, περαιτέρω παράθεση στατιστικών δεδομένων επ’ αυτό, καθώς το συμπέρασμα είναι ευκρινές και ευδιάγνωστο για όλους όσοι διακονούμε τη Δικαιοσύνη» είπε.
Επίσης, αναφέρθηκε και στο θέμα των προσδιορισμών των δικασίμων, επισημαίνοντας: «Μεγάλες διαφοροποιήσεις που καταδεικνύουν ενδημικές αδυναμίες του συστήματος παρατηρούνται στον προσδιορισμό δικασίμων: Στη νέα τακτική διαδικασία η τυπική συζήτηση στο Πρωτοδικείο Αθηνών προσδιορίζεται 2 – 2½ χρόνια μετά το κλείσιμο του φακέλου των 120 ημερών. Ο προσδιορισμός των εφέσεων κατά αποφάσεων Ειρηνοδικείων γίνεται για το 2026. Οι Κτηματολογικές διαφορές προσδιορίζονται το 2027 και το 2028. Οι ανακοπές κατά της εκτέλεσης προσδιορίζονται το 2030. Στα ασφαλιστικά μέτρα, που αφορούν τη χορήγηση προσωρινής δικαστικής προστασίας, ακόμα και τα αιτήματα προσωρινών διαταγών προσδιορίζονται μετά 15 ολόκληρες μέρες περίπου, δημιουργώντας μείζονα κίνδυνο από την καθυστέρηση».
