Όταν το δικαίωμα του εργοδότη να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας του εργαζόμενου ασκείται καταχρηστικά, υπερβαίνει δηλαδή τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματός του, ελέγχεται από τα Δικαστήρια υπό το πρίσμα του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα και μπορεί να κριθεί ότι η απόλυση είναι καταχρηστική και ως εκ τούτου άκυρη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα καταχρηστικότητας είναι η απόλυση που γίνεται για λόγους εκδίκησης και εχθρότητας του εργοδότη προς τον εργαζόμενο.
Σε αυτήν την περίπτωση, ο εργαζόμενος μπορεί να ζητήσει – εντός τριών μηνών από την κοινοποίηση της καταγγελίας – δικαστικώς αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του και την καταβολή μισθών υπερημερίας από τον εργοδότη που δεν αποδέχεται τις υπηρεσίες του.
Καταχρηστική απόλυση: Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης
Σε προσφάτως δημοσιευθείσα απόφαση του (750/2022) το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης έκρινε ότι θα πρέπει να αποδεικνύεται ότι υπήρχε εμπάθεια ή απρεπής συμπεριφορά του εργοδότη προς τον εργαζόμενο, εξαιτίας της οποίας αυτός κατήγγειλε τη σύμβαση.
Στην κριθείσα περίπτωση, το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απεφάνθη ότι οι οικονομοτεχνικοί λόγοι που επικαλέστηκε ο εργοδότης δεν συνεπάγονται καταχρηστικότητα της απόλυσης.
Το γεγονός δε ότι ο εργαζόμενος προσέφυγε προηγουμένως στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας δεν στοιχειοθετεί άνευ ετέρου λόγο εκδίκησης και εχθρότητας.
πηγή: dikigorosergatologos.gr
