Σε οριστική απόρριψη των προσφυγών τις οποίες άσκησαν Βρετανοί πολίτες βάλλοντας κατά της απώλειας των δικαιωμάτων τους ως Ευρωπαίων πολιτών συνεπεία του Brexit προχώρησε το Δικαστήριο της ΕΕ.
Σύμφωνα με το ΔΕΕ, η απώλεια της ιδιότητας του πολίτη της Ένωσης και, κατά συνέπεια, η απώλεια των δικαιωμάτων που συνδέονται με την ιδιότητα αυτή αποτελεί αυτόματη συνέπεια της κυριαρχικής απόφασης και μόνον την οποία έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο να αποχωρήσει από την Ένωση και όχι συνέπεια της συμφωνίας αποχώρησης ή της απόφασης του Συμβουλίου με την οποία εγκρίθηκε η εν λόγω συμφωνία.
Στο πλαίσιο του βρετανικού δημοψηφίσματος που διεξήχθη το 2016, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατόπιν αυτού, το Ηνωμένο Βασίλειο γνωστοποίησε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση. Στη συνέχεια, οι αντιπρόσωποι του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ένωσης υπέγραψαν τη συμφωνία για το Brexit στις 24 Ιανουαρίου 2020.
Το Συμβούλιο της Ένωσης ενέκρινε τη συμφωνία, εξ ονόματος της Ένωσης, με απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2020. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε εν τέλει από την Ένωση στις 31 Ιανουαρίου 2020. Στο πλαίσιο τριών χωριστών προσφυγών που άσκησαν ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, Βρετανοί πολίτες οι οποίοι κατοικούν στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε διάφορα κράτη μέλη προσέβαλαν ανεπιτυχώς τη συμφωνία για το Brexit και την απόφαση του Συμβουλίου, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι συνεπεία αυτών στερήθηκαν τα δικαιώματα που είχαν ασκήσει και αποκτήσει ως πολίτες της Ένωσης.
Το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε με διατάξεις του τις προσφυγές αυτές ως απαράδεκτες. Με τρεις αποφάσεις που εξέδωσε , το Δικαστήριο απορρίπτει τις αναιρέσεις που άσκησαν οι ενδιαφερόμενοι Βρετανοί πολίτες κατά των διατάξεων του Γενικού Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο εξέτασε αυτεπαγγέλτως το ζήτημα του εννόμου συμφέροντος των εν λόγω Βρετανών πολιτών. Συναφώς, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η απόφαση αποχωρήσεως επαφίεται αποκλειστικώς στη βούληση του οικείου κράτους μέλους, τηρουμένων των συνταγματικών κανόνων του, και εξαρτάται, ως εκ τούτου, μόνον από τη δική του κυριαρχική επιλογή.
Επομένως, για τους Βρετανούς πολίτες, η απώλεια της ιδιότητας του πολίτη της Ένωσης και, κατά συνέπεια, η απώλεια των δικαιωμάτων που συνδέονται με την ιδιότητα αυτή αποτελεί αυτόματη συνέπεια της κυριαρχικής απόφασης και μόνον την οποία έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο να αποχωρήσει από την Ένωση και όχι συνέπεια της συμφωνίας αποχώρησης ή της απόφασης του Συμβουλίου. Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Βρετανοί πολίτες στερούνται εννόμου συμφέροντος για την άσκηση προσφυγής και, ως εκ τούτου, ορθώς το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές τους ως απαράδεκτες. (curia.europa.eu)
