Η μίσθωση που συνάπτεται με εμπορική εταιρεία ως μισθώτρια, προκειμένου το μίσθιο να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία των υπαλλήλων της (ήτοι τρίτων ως προς την ίδια που είναι η μισθώτρια) έχει χαρακτήρα απλής μίσθωσης του Αστικού Κώδικα και δεν ανάγεται στον κύκλο της εμπορικής δραστηριότητας της, ενώ δεν εφαρμόζονται σε αυτήν οι διατάξεις του ν. 1703/1987, διότι δεν χρησιμοποιείται το ακίνητο ως κύρια κατοικία της μισθώτριας. Συνεπώς δεν αποκλείεται η συνομολόγηση χρονικής διάρκειας βραχύτερης της τριετίας.
(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία του δικηγόρου Αθηνών Σπυρίδωνος Κουτσογιάννη)
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΡΓΟΥΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός Απόφασης 114/2023
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΡΓΟΥΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Ειρηνοδίκη Μαργαρίτα Βλαστού, η οποία ορίσθηκε με Πράξη του Διευθύνοντος το Πρωτοδικείο Ναυπλίου Προέδρου Πρωτοδικών και από την Γραμματέα Παναγιώτα Κασιδάκη.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 20 Ιουνίου 2023, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) …, το γένος …, κατοίκου Άργους, οδός … και 2) … κατοίκου ομοίως, εκ των οποίων η πρώτη παραστάθηκε μετά, ενώ ο δεύτερος δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Σπυρίδωνος Κουτσογιάννη και κατέθεσαν προτάσεις.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία … ΑΕ, νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία εδρεύει στον Ίναχο Αργολίδας, … η οποία δεν παραστάθηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, ούτε κατέθεσε προτάσεις.
Οι ενάγοντες κατέθεσαν στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου την από 8-5-2023 αγωγή τους κατά της εναγομένης, με την οποία ζητούσε όσα αναφέρονται σε αυτήν, και έλαβε αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./8-5-2023, δικάσιμος για της οποίας προσδιορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, οπότε και εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης παραστάθηκαν οι διάδικοι, όπως σημειώνεται παραπάνω, και ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εναγόντων ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος Δικαστηρίου και στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αρίθμ. ./12-5-2023 έκθεση επίδοσης του διορισμένου στο Εφετείο Ναυπλίου δικαστικού επιμελητή ., που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι ενάγοντες, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της ως άνω αγωγής με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την ανωτέρω δικάσιμο επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην εναγομένη (άρθρα 11 παρ.2, 122 παρ.1, 123, 124 παρ.1-2, 125, 126 παρ.1, περ. Α’ , 127, 128 παρ. 4, 139, 215 παρ. 1, 271 παρ. 1 και 591 παρ. 1 περ. Α’ ΚΠολΔ, όπως ισχύουν), η οποία, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από την σειρά του οικείου πινακίου, δεν εμφανίσθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε νόμιμα από πληρεξούσιο δικηγόρο και, συνεπώς, πρέπει να δικαστεί ερήμην (άρθρα 271 παρ.3 και 591 παρ. 1 εδ. Α’ ΚΠολΔ, όπως ισχύουν).
Η μίσθωση κατοικίας ρυθμίζεται τόσο από τις γενικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα (άρθρα 574 επ.) όσο και από το Ν. 1703/1987 όπως αυτός τροποποιήθηκε από τον Νόμο 2235/1994 και πλέον ισχύει μόνον το άρθρο 2 παρ. 1 αυτού το οποίο ορίζει ότι “η μίσθωση ακινήτου για κατοικία ισχύει τουλάχιστον για τρία (3) έτη, κι αν ακόμη έχει συμφωνηθεί για βραχύτερο χρονικό διάστημα ή για αόριστο χρόνο. Η διάταξη αυτή απέχουσα από την έναρξη της μισθωτικής σύμβασης τουλάχιστον έξι (6) μήνες μετά την κατάρτιση της και αποδεικνυόμενη με συμβολαιογραφικό έγγραφο”. Από τη διάταξη αυτή απορρέει ευθέως η υποχρέωση των μερών να συνάπτουν τη σύμβαση μίσθωσης με ελάχιστη διάρκεια τα τρία (3) έτη. Με την ανωτέρω διάταξη θεσπίζεται τριετία ως ελάχιστο χρονικό διάστημα διάρκειας μιας μισθωτικής σχέσης κύριας κατοικίας, όμως και μόνον. Έτσι ο νόμος αυτός δεν εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε άλλη μίσθωση για διαφορετική χρήση, όπως είναι και η μίσθωση για δευτερεύουσα ή εξοχική κατοικία, η οποία ως αστική διέπεται τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση κατά την οποία με την μισθωτική σύμβαση έχει συμφωνηθεί η χρήση του μισθίου για άλλη χρήση και όχι ως κύριας κατοικίας του μισθωτή ή της οικογένειάς του, ο δε μισθωτής, χωρίς να έχει τροποποιηθεί έστω και σιωπηρώς η σύμβαση, χρησιμοποιεί το μίσθιο ως κύρια κατοικία του, οπότε η μίσθωση αυτή δεν υπάγεται στις ρυθμίσεις του ν. 1703/1987 από μόνο το γεγονός της αυθαίρετης χρήσης του μισθίου ως κύριας κατοικίας, αλλά εξακολουθεί να ρυθμίζεται από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα (ΑΠ 850/1998 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 851/1998, ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, “κατοικία”, κατά την έννοια του ως άνω νόμου συνιστά ο τόπος της κύριας και μόνιμης εγκατάστασης του μισθωτή και της τυχόν οικογένειάς του, το κέντρο, δηλαδή της εξυπηρέτησης των βιοτικών αναγκών του ίδιου και της οικογένειάς του, τον τόπο που διαμένει και χρησιμεύει για την κάλυψη των ζωτικών του αναγκών. Με αυτά τα δεδομένα, γίνεται δεκτό ότι η μίσθωση που συνάπτει εταιρία για να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία του νόμιμου εκπρόσωπου της, δεν ανάγεται στον κύκλο της δραστηριότητάς της και είναι από την φύση της αστική (βλ. Εμπορικό Τσιριντάνη τ.Α παρ. 27 σελ. 67, 68 Κ. Ρόκα παρ. 16 ΙΙΙΙV σελ.48, 49, Χαρ. Παπαδάκη πιο πάνω Α.Π. 1474/1984 ΝοΒ 33.1384, Α.Π. 1603/1986 ΝοΒ 35.1047, ΕφΔωδ 385/2000), όπως, ομοίως, δεν είναι εμπορική ή μίσθωση κατοικίας κατά την έννοια του ανωτέρω νόμου και η μίσθωση που συνάπτει εμπορική εταιρία, προκειμένου το μίσθιο να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία των υπαλλήλων της (ήτοι τρίτων ως προς την ίδια που είναι η μισθώτρια), πράξη που είναι, από τη φύση της αστική και δεν ανάγεται στον κύκλο της εμπορικής δραστηριότητας της (ΕφΔωδ 385/2000), διεπόμενη, ως εκ τούτου αποκλειστικώς από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, δια των οποίων δεν αποκλείεται η συνομολόγηση βραχύτερης της τριετίας χρονική διάρκεια της μίσθωσης (ΕφΑθ 590/2011 ΤΝΠ Νόμος).
Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 601 ΑΚ, ο μισθωτής για όσο χρόνο παρακρατεί το μίσθιο μετά τη λήξη της μίσθωσης, οφείλει ως αποζημίωση το συμφωνημένο μίσθωμα, χωρίς να αποκλείεται το δικαίωμα του εκμισθωτή να απαιτήσει και άλλη περαιτέρω ζημία. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι προϋποθέσεις για την απαίτηση του συμφωνημένου μισθώματος (ως αποζημίωση χρήσεως) είναι η λήξη της μίσθωσης και η μετά ταύτα παράνομη παρακράτηση του μισθίου από το μισθωτή, χωρίς να ερευνάται αν ο εκμισθωτής υπέστη ζημία από την καθυστέρηση της απόδοσης, εφόσον τέτοια προϋπόθεση δεν τίθεται στο νόμο. Περαιτέρω, για το μίσθωμα ως χρηματική οφειλή, ο μισθωτής οφείλει τόκους υπερημερίας από την πάροδο της ημέρας πληρωμής, η οποίας είναι δήλη μέρα και επομένως δεν απαιτείται όχληση (άρθρο 341 ΑΚ, ΕφΠειρ. 1023/1995 ΕλλΔνη 37.1648). Όταν όμως ο μισθωτής οφείλει το συμφωνημένο μίσθωμα ως αποζημίωση για όσο χρόνο παρακρατεί παράνομα το μίσθιο μετά τη λήξη της μίσθωσης (άρθρο 601 ΑΚ), δεν οφείλει τόκους υπερημερίας από την πάροδο της ημέρας πληρωμής του μισθώματος. Και τούτο, γιατί το χρηματικό ποσό που οφείλει ο μισθωτής στην περίπτωση αυτή δεν είναι μίσθωμα, (δηλαδή δεν έχει το χαρακτήρα μισθώματος) αλλά αποζημίωση, για την καταβολή της οποίας δεν υφίσταται από το νόμο δήλη ημέρα, ώστε με την παρέλευσή της να καθίσταται ο μισθωτής που κατακρατεί το μίσθιο υπερήμερος οφειλέτης κατά το άρθρο 341 ΑΚ και να υποχρεούται έκτοτε στην καταβολή τόκων υπερημερίας (ΑΠ 565/1996 ΕλλΔνη, ΑΠ 636/1989 ΝοΒ 38.630). Επομένως, σε περίπτωση αγωγής του εκμισθωτή για παράνομη κατακράτηση του μισθίου, το αίτημα για επιδίκαση νόμιμων τόκων από την μέρα που το μίσθωμα έγινε απαιτητό, δεν είναι νόμιμο ως προς το παραπάνω χρονικό σημείο έναρξης της τοκοδοσίας, εφόσον δε δεν περιέχει άλλο χρονικό σημείο προγενέστερο του αγωγικού, θεωρείται ως νόμιμο για επιδίκαση νόμιμων τόκων από την επίδοση της αγωγής κατά το άρθρο 346 ΑΚ (ΑΠ 565/1996 ΕλλΔνη, ΕφΑθ. 1887/2000 ΕδικΠολ. 2002.255, ΕφΑθ 7483/2000 ΕλλΔνη 42.222, ΜπρΡοδ 26/2004 Νόμος).
Τέλος, κατά τα άρθρα 404 και 405 παρ.1 του ΑΚ ο οφειλέτης μπορεί να υποσχεθεί στο δανειστή, ως ποινή, χρηματικό ποσό για την περίπτωση που δεν θα εκπληρώσει προσηκόντως την παροχή, η ποινή δε αυτή καταπίπτει αν ο οφειλέτης αδυνατεί υπαίτια να εκπληρώσει την παροχή ή αν περιέλθει σε υπερημερία. Κατά δε το άρθρο 407 ΑΚ αν η ποινή συμφωνήθηκε για την περίπτωση της μη προσήκουσας και ιδίως της μη έγκαιρης εκπλήρωσης της παροχής, ο δανειστής έχει δικαίωμα να απαιτήσει εκτός από την ποινή που κατέπεσε και την εκπλήρωση της παροχής. Έχει επίσης το δικαίωμα να απαιτήσει και την επί πλέον αποδεικνυόμενη ζημία, από την προσήκουσα εκπλήρωση. Οι διατάξεις όμως περί ποινικής ρήτρας είναι ενδοτικού δικαίου και συνεπώς είναι δυνατόν να συμφωνηθεί ότι ο οφειλέτης, σε περίπτωση παραβάσεως των υποχρεώσεών του, θα υποχρεούται να καταβάλει προς το δανειστή σωρευτικώς όχι μόνο τη συμφωνηθείσα ποινή, αλλά επί πλέον και αποζημίωση και μάλιστα συγκεκριμένου ποσού (ΑΠ 229/2012, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Με την υπό κρίση αγωγή τους οι ενάγοντες, όπως το δικόγραφο αυτής παραδεκτά και νόμιμα κατ’ άρθρα 223 και 224 ΚΠολΔ διόρθωσε ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους δια δηλώσεως του καταχωριζομένης στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδριάσεως και τις νόμιμα κατατεθειμένες προτάσεις τους, ως προς την εκ παραδρομής εσφαλμένη αναγραφή στη σελ. 7 αυτής της οφειλής μισθωμάτων “τεσσάρων” μηνών, αντί του ορθού “τριών” μηνών, εκθέτουν ότι δυνάμει του από 23-4-2022 ιδιωτικού συμφωνητικού μισθώσεως, που καταρτίστηκε μεταξύ των ίδιων και της εναγόμενης στο Άργος, στη συμβολή των οδών … και … επιφανείας ορόφου 70,04 τ.μ., προκειμένου να χρησιμοποιηθεί αυτό ως κατοικία του αναφερόμενου στην αγωγή υπαλλήλου της. Ότι το εν λόγω μίσθιο ανήκει κατά ποσοστό ¾ εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας και νομής αυτού στην πρώτη εξ αυτών και κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας και νομής αυτού στον δεύτερο εξ αυτών και ότι κατά την ίδια αυτή αναλογία είχε οριστεί και η καταβολή του συμφωνηθέντος μισθώματος, καθώς και κάθε άλλης συναφούς με την μίσθωση χρηματικής παροχής από την εναγόμενη. Ότι η χρονική διάρκεια της εν λόγω μισθώσεως συμφωνήθηκε για χρονικό διάστημα ενός (1) έτους, αρχόμενη από την 1/5/2022 και λήγουσα την 30/4/2023. Ότι το μηνιαίο μίσθωμα ορίστηκε στο ποσό των τριακοσίων τριάντα (330) ευρώ συνολικά, καταβλητέο, ληξιπρόθεσμο και απαιτητό την τρίτη (3η) ημερολογιακή ημέρα εκάστου μηνός και ότι, περαιτέρω, πέραν του μισθώματος, η εναγόμενη ανέλαβε να καταβάλει και τα οφειλόμενα χρηματικά ποσά από τους λογαριασμούς κάθε είδους παροχών κοινής ωφέλειας, πάσης φύσεως τελών, φόρων και εισφορών που αφορούν το μίσθιο ή συναρτώνται προς αυτό, πλην του φόρου εισοδήματος, ως και κάθε προβλεπόμενη κοινόχρηστη δαπάνη. Ότι ρητά συμφωνήθηκε μεταξύ τους ότι “η σιωπηρή αναμίσθωση ή παράταση του χρόνου μίσθωσης αποκλείονται απολύτως, τυχόν δε η αναγκαστική παραμονή του μισθωτή στο μίσθιο μετά την λήξη της μίσθωσης δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ότι υποδηλώνει συμφωνία του εκμισθωτή…”. Ότι η συμφωνηθείσα διάρκεια της μίσθωσης έληξε και δεν υπήρχε μεταξύ τους συμφωνία περί παράτασης της διάρκειας αυτής, ούτε όμως και συναίνεση τους στην παραμονή της μισθώτριας στο μίσθιο μετά την λήξη αυτής, αλλά ότι αντιθέτως εναντιώθηκαν άμεσα στη συνέχιση της μίσθωσης, αφού ουδέποτε υπήρξε συμφωνία τους ότι το μίσθιο επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από την εναγόμενη μισθώτρια ως κύρια κατοικία της. Ότι, παρά ταύτα, και ειδικότερα παρά το γεγονός ότι η μεταξύ τους μισθωτική σύμβαση έληξε την 30-4-2023, η εναγόμενη εξακολουθεί να κάνει ακώλυτη χρήση του μισθίου μέχρι σήμερα και ότι, παρά την ανεμπόδιστη χρήση του εκ μέρους της, δεν τους έχει, από καθαρή δυστροπία, καταβάλλει μέχρι σήμερα μεταξύ άλλων : α) τα μισθώματα τριών μηνών και ειδικότερα της περιόδου από τον μήνα Φεβρουάριο 2023 εως και τον Απρίλιο 2023, εκ του ποσού 330,00 ευρώ, ήτοι συνολικώς εκ ποσού 990,00 ευρώ, και β) το ποσό των 90,00 ευρώ που αφορά σε δαπάνες υδροδοτήσεως του μισθίου χρονικής περιόδου από 1-1-2023 έως και 28-2-2023 και το οποίο οφείλει από 23-4-2022 βάσει σχετικής συμφωνίας μεταξύ τους. Με αυτό το ιστορικό ζητούν με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή: 1) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να τους καταβάλλει τα κάτωθι χρηματικά ποσά επιμεριζόμενα σε καθέναν από αυτούς κατά την αναλογία του ποσοστού συγκυριότητας τους επί του μισθίου, και δη: α) τα ανωτέρω αναφερόμενα δύο χρηματικά ποσά, που αφορούν στα οφειλόμενα μισθώματα και λογαριασμό ύδατος, νομιμοτόκως, από την επόμενη της δήλης μέρας που κάθε επιμέρους κονδύλι κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, β) το μίσθωμα του μηνός Μαΐου 2023 εξ ευρώ 330,00 ευρώ ως αποζημίωση χρήσεως, που τους οφείλει η εναγόμενη για την χρήση του μισθίου κατά το χρονικό διάστημα μετά τη συμβατική λήξη της μεταξύ τους σύμβασης την 30-4-2023 και εντεύθεν, επιφυλασσομένων και για το επόμενο χρονικό διάστημα νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το οποίο αντιστοιχεί στην οφειλόμενη ποινική ρήτρα για την εκ μέρους της εναγόμενης παραβίαση της συμβατικής της υποχρέωσης να τους αποδώσει τη χρήση του μισθίου τους κατά το χρόνο λήξης της μεταξύ τους σύμβασης μίσθωσης εκ του ποσού 22,00 ευρώ ημερησίως και επί 31 ημέρες τις οποίες κατακράτησε παράνομα η εναγόμενη το μίσθιο, επιφυλασσομένων για το επόμενο χρονικό διάστημα, 2) να υποχρεωθεί η εναγόμενη και κάθε τρίτος που έλκει δικαιώματα από την εν λόγω μίσθωση να τους αποδώσει ελεύθερη τη χρήση του μισθίου, συνέπεια της από 30-4-2023 λήξεως του συμβατικού χρόνου της επίδικης μίσθωσης, άλλως επικουρικώς και σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι μετά την πάροδο της αρχικώς συμφωνηθείσας διάρκειας της μίσθωσης έλαβε χώρα σιωπηρή αναμίσθωση αρχόμενη από 1-5-2023 καθιστώντας έτσι, την επίδικη μίσθωση αορίστου χρόνου, τότε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της αποδώσει ελεύθερη τη χρήση του μισθίου την 31-5-2023 συνεπεία της καταγγελίας αυτής εκ μέρους τους κατά τα άρθρα 608 εδ. β΄και 609 ΑΚ, που ενσωματώνεται στην υπό κρίση αγωγή που υπογράφεται από αμφότερους τους ενάγοντες πρωτοτύπως, πλέον του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, άλλως και όλως επικουρικώς να τους αποδώσει ελεύθερη τη χρήση του επίδικου μισθίου, μετά τη πάροδο ενός μήνα από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής, συνέπεια καταγγελίας που ενσωματώνουν οι ενάγοντες στην τελευταία που υπογράφουν αμφότεροι οι ενάγοντες πρωτοτύπως πλέον του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, κατ΄ άρθρο 597 ΑΚ, λόγω υπερημερίας και δυστροπίας της εναγομένης μισθώτριας στην καταβολή των οφειλόμενων μισθωμάτων, και 3) να καταδικαστεί η εναγόμενη στην καταβολή των δικαστικών τους εξόδων.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, στην οποία παραδεκτά σωρεύεται αγωγή απόδοσης χρήσης μισθίου κατ’ άρθρο 599 ΑΚ κατά την κύρια βάση της και κατά τα άρθρα 608 β’ και 597 ΑΚ κατά τις επικουρικές της βάσεις, σε συνδυασμό με το άρθρο 218 παρ.1 ΚΠολΔ, αρμόδια, κατ’ αρ. 14 παρ. 1 περ. Β’, 29 παρ. 1 ΚΠολΔ, φέρεται να συζητηθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία περιουσιακών διαφορών των άρθρων 614 παρ. 1 και 615 έως 620 ΚΠολΔ και μετά από παραδεκτή συμπλήρωση αυτής, σύμφωνα με τα ανωτέρω κατ’ άρθρα 223 και 224 ΚΠολΔ, αφού με την ανωτέρω διόρθωση ουδόλως μεταβάλλεται η βάση και το αίτημα της ένδικης αγωγής, ενώ για το παραδεκτό της συζήτησης της, επίσης, προσκομίζεται το από 8-5-2023 ενημερωτικό έγγραφο του άρθρου 3 παρ.2 του ν. 4640/2019, όπως ισχύει, περί προσφυγής στην διαμεσολάβηση. Κατά τα λοιπά, η ένδικη αγωγή είναι αρκούντως ορισμένη, ως προς όλες τις βάσεις της, διότι περιέχει όλα τα κατά νόμο απαιτούμενα κατά τη διάταξη του άρθρου 216 ΚΠολΔ στοιχεία για την νομική θεμελίωση και τη δικαστική της εκτίμηση και νόμιμη, στηριζόμενη όσον αφορά στην απόδοση χρήσης του μισθίου επί της κύριας βάσης της από τη συμβατική λήξη της μίσθωσης, στις διατάξεις που αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας, καθώς και σε εκείνες των άρθρων 361, 346, 574, 599 εδ. Α΄, 601 και 608 εδ. α΄ΑΚ, αφού σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας στην προκειμένη περίπτωση και βάσει όσων εκτίθενται στο αγωγικό δικόγραφο, η επίδικη μίσθωση καταρτίστηκε από την εταιρία ως μισθώτρια, για να χρησιμοποιηθεί, όμως, ως κατοικία υπαλλήλου της, ήτοι τρίτου προσώπου, μη χρησιμεύουσα, ως εκ τούτου, ως κύρια κατοικία της κατά την έννοια του ν. 1703/1987, ώστε να απολαύει της υποχρεωτικής τριετούς διάρκειάς της. Συνεπώς ως μίσθωση μη αναγόμενη στο κύκλο της εμπορικής της δραστηριότητας της κρίνεται από τη φύση της ως αστική διεπόμενη αποκλειστικώς από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, δια των οποίων δεν αποκλείεται η συνομολόγηση βραχύτερης της τριετίας χρονική διάρκεια μίσθωσης. Εξίσου νόμιμη είναι κατά αμφότερες τις επικουρικές βάσεις της, για την μεν πρώτη με την οποία ζητείται η απόδοση του μισθίου συνεπεία ενσωματωμένης στην αγωγή καταγγελίας της μίσθωσης βάσει των διατάξεων 608 και 609 ΑΚ, για την περίπτωση που τυχόν κριθεί ότι η επίδικη μίσθωση κατέστη αορίστου χρόνου ως σιωπηρώς συνεχιζόμενη, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361, 341, 574, 608 εδ. Β’ και 609 ΑΚ, πλην του αιτήματος να αποδοθεί το μίσθιο κατά την 31-5-2023, αφού η αγωγή επιδόθηκε στην εναγόμενη την 12-5-2023 (βλ. αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας έκθεση επιδόσεως), επομένως τα αποτελέσματα της ενσωματωμένης σε αυτήν καταγγελίας της μίσθωσης θα επέρχοντο την 13-6-2023 (άρθρο 609 ΑΚ), για τη δε δεύτερη που αφορά στην απόδοση της χρήσης του μισθίου με καταγγελία λόγω μη καταβολής των οφειλόμενων μισθωμάτων, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361, 341, 574, 587, 595, 597, 599, 601 ΑΚ, ενώ όσον αφορά στο σωρευόμενο αίτημα για την καταβολή των μισθωμάτων και αποζημίωσης χρήσης, που ζητείται καθ’ όλες τις βάσεις της αγωγής, είναι επίσης, νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των προαναφερόμενων άρθρων σε συνδυασμό με το άρθρο 218 ΚΠολΔ και 574, 361, 341, 601 ΑΚ. Τέλος η αγωγή είναι νόμιμη ως προς τα παρεπόμενα αιτήματα, θεμελιούμενη στις διατάξεις των άρθρων 69, 176, 910 αριθμ. 1 και 2 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος της καταβολής τόκων στην αποζημίωση χρήσης, ήτοι στο αιτούμενο ποσό για τον μετά την λήξη χρόνο, άλλως για τον μετά την επέλευση των αποτελεσμάτων της καταγγελίας χρόνο, από της επιδόσεως της αγωγής, διότι, ούτε και από την επίδοση της αγωγής οφείλονται εν προκειμένω τόκοι υπερημερίας, αφού το εν λόγω χρέος δεν είχε καταστεί ακόμη ληξιπρόθεσμο (κατά τον χρόνο επίδοσης), όπως απαιτείται κατ’ άρθρο 346 ΑΚ, κατά τα λεχθέντα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, και επομένως το εν λόγω αίτημα τυγχάνει απορριπτέο ως μη νόμιμο. Κατά τα λοιπά η ένδικη αγωγή, καθ’ ο μέρος της κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ’ ουσίαν, αφού έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη, προσκομίζεται το γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής και το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις υπέρ τρίτων (βλ. το με κωδικό . ηλεκτρονικό παράβολο δικαστικού ενσήμου).
Οι πραγματικοί ισχυρισμοί των εναγόντων, που δεν αναφέρονται σε γεγονότα, για τα οποία απαγορεύεται η ομολογία, τεκμαίρονται ομολογημένοι λόγω της ερημοδικίας της εναγομένης κατά την παρούσα συζήτηση της αγωγής, εφόσον δεν υπάρχει κάποια ένσταση, που εξετάζεται αυτεπάγγελτα (άρθρο 271 παρ. 3 ΚΠολΔ, όπως ισχύει). Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα η υπό κρίση αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή κατά το μέρος που κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν κατά την κύρια βάση της, παρελκούσης, ως εκ τούτου, της εξέτασης της ουσιαστικής βασιμότητας των επικουρικών βάσεων αυτής, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας και να υποχρεωθεί η εναγομένη ως και κάθε τρίτος που έλκει δικαιώματα από αυτήν να αποδώσει το επίδικο μίσθιο στους ενάγοντες λόγω συμβατικής λήξης μίσθωσης την 30-4-2023, καθώς και να τους καταβάλει κάτωθι τα χρηματικά ποσά επιμεριζόμενα σε έκαστο εξ αυτών κατά την αναλογία της συγκυριότητάς τους επί του μισθίου και συμμετοχής τους στην επίδικη μίσθωση (¾ εξ αδιαιρέτου ποσοστό συγκυριότητας η πρώτη και ¼ εξ αδιαιρέτου ποσοστό συγκυριότητας ο δεύτερος): α) τα οφειλόμενα μισθώματα τριών μηνών και ειδικότερα της περιόδου από τον μήνα Φεβρουάριο 2023 εως και τον Απρίλιο 2023, εκ του ποσού 330,00 ευρώ, ήτοι συνολικώς εκ ποσού 990,00 ευρώ, και β) το ποσό των 90,00 ευρώ που αφορά σε δαπάνες υδροδοτήσεως του μισθίου χρονικής περιόδου από 1-1-2023 έως και 28-2-2023 και το οποίο οφείλει από 23-4-2022 βάσει σχετικής συμφωνίας μεταξύ τους, γ) το ποσό των 330,00 ευρώ που αντιστοιχεί στην αποζημίωση χρήσεως του μηνός Μαΐου 2023, και δ) το ποσό των 682, 00 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το οποίο αντιστοιχεί στην οφειλόμενη ποινική ρήτρα για την εκ μέρους της εναγόμενης παραβίαση της συμβατικής υποχρέωσης να τους αποδώσει τη χρήση του μισθίου τους κατά το χρόνο λήξης της μεταξύ τους σύμβασης μίσθωσης έως και 31-5-2023. Επειδή δε, η αγωγή αφορά απόδοση μισθίου και καταβολή μισθωμάτων (910 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ), πρέπει η παρούσα να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή. Τέλος πρέπει να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας (άρθρα 501, 502, 505 παρ. 2 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εναγόμενη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας λόγω της ήττας της (άρθρο 176, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με το διατακτικό. Τα έξοδα δε αυτά θα καθοριστούν, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας βάσει των άρθρων 57, 58, 63 παρ. 1, περ. Ια’, 64, 68 παρ. 1 και 84 του ν. 4194/2013.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της εναγομένης
ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο για την άσκηση της ανακοπής ερημοδικίας στο ποσό των εκατόν πενήντα (150 ευρώ).
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη και κάθε τρίτο που έλκει εξ αυτή δικαιώματα να αποδώσει στους ενάγοντες ελεύθερη τη χρήση του περιγραφόμενου στην αγωγή και στο ιστορικό της παρούσας μισθίου ισογείου επιπλωμένου ορόφου οικοδομής ευρισκόμενης στο Άργος, στη συμβολή των οδών … επιφανείας ορόφου 70,04 τ.μ., το οποίο αποτελεί τμήμα οικοδομής αποτελούμενης από υπόγειο επιφανείας 46,76 τ.μ., ισόγειο (το μίσθιο) επιφανείας 70,04 τ.μ., πρώτο όροφο επιφανείας 116,80 τ.μ., δεύτερο όροφο (ημιτελή) επιφανείας 116,80 τ.μ. και σώμα (ημιτελές) επιφανείας 12,86 τ.μ., κτισθείσας επί του οικοπέδου εμβαδού 194,70 τ.μ. ευρισκόμενου εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου της πόλης του Άργους, του Δήμου Άργους – Μυκηνών Αργολίδας, εντός του Γενικού Πολεοδομικού σχεδίου (Γ.Π.Σ.) του (Καποδιστριακού) δήμου Άργους, εντός των ορίων του οικισμού Άργους, το οποίο απεικονίζεται στο σύνολό του κατά θέση, σχήμα, προσανατολισμό, εμβαδό, διαστάσεις πλευρών, όρια και λοιπά χαρακτηριστικά με τα αριθμητικά περιμετρικά στοιχεία 1-5-4-3-2-1 στο από Ιανουαρίου 2013 τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του πτυχιούχου Πολιτικού Μηχανικού ΤΕ-ΕΔΕ και κατοίκου Άργους …: σχεδιασμένα υπό κλίμακα 1.500, το οποίο προσαρτάται στη με αριθμό …/8-2-2013 πράξης δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Άργους … και χρησιμοποιείτο για τη στέγαση υπαλλήλου της, εντός 30 ημερών από τη δημοσίευσή της παρούσας.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλει στους ενάγοντες τα κάτωθι ποσά, επιμεριζόμενα σε έκαστο εξ αυτών κατά την αναλογία της συγκυριότητάς τους επί του μισθίου και συμμετοχής τους στην επίδικη μίσθωση (¾ εξ αδιαιρέτου ποσοστό συγκυριότητας η πρώτη και ¼ εξ αδιαιρέτου ποσοστό συγκυριότητας ο δεύτερος): α) το ποσό των εννιακοσίων ενενήντα ευρώ (990,00 ευρώ) που αντιστοιχεί στα οφειλόμενα μισθώματα τριών μηνών και ειδικότερα της περιόδου από τον μήνα Φεβρουάριο 2023 έως Απρίλιο 2023, νομιμοτόκως την τρίτη (3η) ημέρα έκαστου ως άνω μισθωτικού μήνα, β) το ποσό των ενενήντα (90,00 ευρώ) που αφορά σε δαπάνες υδροδοτήσεως του μισθίου χρονικής περιόδου από 1-1-2023 έως 28-2-2023, νομιμοτόκως από 23-4-2022, γ) το ποσό των τριακοσίων τριάντα (330,00 ευρώ) που αντιστοιχεί στην αποζημίωση χρήσεως του μήνα Μαΐου 2023, και δ) το ποσό των εξακοσίων ογδόντα δύο (682,00 ευρώ), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, ως ποινική ρήτρα για το διάστημα από 30-4-2023 ως και 31-5-2023, σύμφωνα με τα αναλυτικώς εκτιθέμενα στο ιστορικό της παρούσας, μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα προσωρινώς εκτελεστή κατά τις ανωτέρω καταψηφιστικές της διατάξεις, που αφορούν στην απόδοση του μισθίου και καταβολή οφειλόμενων χρηματικών ποσών.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης, τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200,00) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στο Άργος χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 3/7/2023.
