Μια σημαντική απόφαση εκδόθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών που περιορίζει την απαίτηση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, πρώην αγροτών-δανειοληπτών της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος. Συγκεκριμένα πρόκειται για την υπ’ αριθμ. 2890/2022 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών η οποία δικαίωσε τους πρώην αγρότες στον δικαστικό τους αγώνα με την τελούσα υπό ειδική εκκαθάριση «Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος», αναγνώρισε την εσφαλμένη υπαγωγή από την ΑΤΕ στον νόμο περί πανωτοκίων 3259/2004, αναδιαμορφώνοντας την οφειλή, την οποία θεωρεί πως έχει πλέον εξοφληθεί ολοσχερώς.
Το πιο σημαντικό από την παραπάνω απόφαση είναι ότι χρήση των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου περί «πανωτοκίων» μπορούν να κάνουν κι όσοι έχουν απωλέσει την αγροτική ιδιότητα, π.χ. κληρονόμοι ή όσοι αναγκάστηκαν να στραφούν αλλού επαγγελματικά.
Εξέλιξη σημαντική, καθώς ακόμη και σήμερα η εκκαθαρίστρια εταιρεία της ΑΤΕ συνεχίζει να στέλνει αγωγές, διαταγές πληρωμών και ασφαλιστικά μέτρα σε μεγάλο αριθμό, οι οποίες και εξετάζονται στα Πρωτοδικεία της Θεσσαλίας, ενώ η απαίτηση της ΑΤΕ να μην κάνουν χρήση του νόμου περί «πανωτοκίων» όσοι δεν είναι σήμερα αγρότες, κρίθηκε αβάσιμη.
Βλέπουμε λοιπόν ότι αποδίδει καρπούς η υπ’ αριθμ. 348/2020 απόφαση σταθμός του Αρείου Πάγου, η οποία άνοιξε τον δρόμο σε χιλιάδες αγρότες-δανειολήπτες να ζητήσουν την αναγνώριση της εσφαλμένης υπαγωγής στη ρύθμιση του άρθρου 39 Ν. 3259/2004 και τον περιορισμό της οφειλής τους.
Ο δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω Άγγελος Γιουρέλης, ο οποίος χειρίστηκε τόσο την υπόθεση αυτή, όσο και την απόφαση σταθμό του Αρείου Πάγου, δήλωσε:
Η απόφαση αυτή έχει εξαιρετική επιστημονική σημασία, καθώς έκρινε πως για να εξευρεθεί το ποσό που πρέπει να ρυθμιστεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3259/2004, πρέπει να υπολογιστούν όλα τα δάνεια που διαμόρφωσαν το κατάλοιπο του λογαριασμού, ακόμα και αυτά που είχαν εξοφληθεί πριν την ρύθμιση-υπαγωγή στις διατάξεις του άρθρου 39 παρ. 4 του Ν. 3259/2004, ενώ επίσης οι αγρότες δικαιούνται να ζητήσουν την ανατροπή της σύμβασης και τον περιορισμό της απαίτησης τους ακόμα και αν είχαν αναγνωρίσει ανεπιφύλακτα την οφειλή τους στο παρελθόν.
Επίσης έκρινε πως ο σκοπός και το πνεύμα του νόμου 3259/2004 επιβάλλουν ευθεία εφαρμογή, ακόμα και όταν ο δανειολήπτης έχει απωλέσει την ιδιότητα του αγρότη κατά τον χρόνο της ρύθμισης.
Η απόφαση
Η υπόθεση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αφορούσε τέσσερις δανειολήπτες οι οποίοι ως νόμιμοι κληρονόμοι αναγκάστηκαν, κάτω βέβαια από καθεστώς αφόρητης ψυχολογικής πίεσης (καταγγελίες των επιμέρους δανειακών συμβάσεων, απειλή έναρξης καταδιωκτικών μέτρων), να αναγνωρίσουν και να αναδεχθούν το ληξιπρόθεσμο ύψος των οφειλών που προέκυψαν από 2 δάνεια, ύψους 120.000 ευρώ, κι ενώ η πτηνοτροφική μονάδα που λειτουργούσαν διακόπηκε βίαια το έτος 1999, χωρίς να τους αναγνωριστεί η δυνατότητα εφαρμογής των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου περί πανωτοκίων.
Στη συνέχεια ζήτησαν από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών να αναγνωριστεί και να κηρυχθεί η ακυρότητα της σύμβασης ρύθμισης οφειλών κατ’ εφαρμογή του άρθρου 39 του Ν. 3259/2004. Η αγωγή έγινε δεκτή και αναγνώρισε πως οι ενάγοντες δεν οφείλουν κανένα ποσό στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος.
Επίσης απέρριψε την ένσταση που υπέβαλε η ΑΤΕ για κήρυξη της αγωγής ως απαράδεκτης, λόγω της θέση της σε ειδική εκκαθάριση και τόνισε πως η ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου έδωσε ξεκάθαρα τη δυνατότητα έγερσης αναγνωριστικής αγωγής στα πολιτικά Δικαστήρια κατά των πιστωτικών ιδρυμάτων, είτε τα δάνειά τους απορροφήθηκαν από την Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε., είτε παραμένουν στην ΑΤΕ, υπό ειδική εκκαθάριση.
