Γράφει ο Γρηγόρης Πανάς, Δικηγόρος
Υπάρχει πρόβλημα, έχουμε τη μεγαλύτερη φοροδιαφυγή στην Ευρώπη, παραοικονομία ίση με το 21% του ΑΕΠ –έναντι 17,8% μέσο όρο στους 27–, η Τράπεζα της Ελλάδος υπολογίζει χονδρικά ότι δεν δηλώνονται 40 δισ. ευρώ για το 2021. Η Κυβέρνηση με τον αρμόδιο Υπουργό απεφάνθη ότι αν μετά τρία χρόνια αφορολόγητης δραστηριότητας το μαγαζί δεν βγάζει ούτε τα προς το ζην, κάποιος λογικός που δεν κλέβει είτε το κλείνει είτε βρίσκει τρόπους οικονομικής προόδου.
Έλα τώρα να μάθεις αγαπητέ συμπολίτη «τι συμβαίνει εις το βασίλειο της Δανιμαρκείας».
Πριν απ’ όλα τα 40 δις που δεν δηλώνονται, διερωτώμαι μήπως είναι τίποτα «μαύρο χρήμα» από «βρομοδουλειές»; για να θυμηθώ έναν τηλεοπτικό εισαγγελέα που χρόνια τώρα ψάχνουν τα δισεκατομμύρια της κληρονομιάς του !!Αλήθεια τι κάνουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για το ζήτημα; Ερευνούν έτη πολλά χωρίς τέλος της έρευνας, κι αυτά τα κλεμμένα του Ελληνικού λαού είναι.
Αλλά ας λησμονήσουμε την νομισματική κρίση και την υγειονομική λαίλαπα(2010-2019) και ας ελπίσουμε για το αύριο αφού πρώτα μιλήσουμε για το σήμερα:
Ο πολίτης δημόσιος λειτουργός, βρίσκεται σε απορία πως θα αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση μια που η σύζυγος είναι μεν δικηγόρος δεν έχει εισοδήματα από την δικηγορία (θυσιάζεται για την οικογένεια) και ζει από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, δηλαδή απ’ τον μισθό του συζύγου, αλλά επιδίδεται αποκλειστικά στην ανατροφή των παιδιών, πράγμα ευεξήγητο για το πολύ χαμηλό ή ανύπαρκτο της εισόδημα. Ο ίδιο πολίτης πέραν από το πρόβλημα συντήρησης της οικογένειας , κάθε εβδομάδα πρέπει να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών στον καθηγητή τους(που φωνάζει πως τα δημόσια βάρη φέρουν οι μισθωτοί).
Ο πολίτης, που σύζυγος του συμβολαιογράφος, δεν έχει συμβόλαια, και λόγω της φύσεως του λειτουργήματος, δεν μπορεί ν ’ασκήσει άλλο επάγγελμα ή να έχει μη εμφανή εισοδήματα και ότι εισπράττει το αποδίδει άμεσα με την συμβολαιογραφική πράξη που υπογραφεί. Ο ένας σύζυγος στηρίζει τον άλλον και ερωτάται ποιος θα πληρώσει την φορολογία ενός ανύπαρκτου εισοδήματος της συζύγου.
Τελικά θα έλθουν κάποιοι και με θρασύτητα θα πουν, όποιοι δεν μπορούν να ζήσουν με το επάγγελμα τους να το κλείσουν και να ζουνμε την συμπαράσταση των οικείων τους ή την ζητιανιά και πως θα εξασφαλίσουν την σύνταξη τους ; Και με τα παιδιά τους τι θα γίνει ή μήπως θα ασχοληθεί η πρόνοια;
Η απάντηση είναι πως το κράτος δεν έχει καρδιά, θέλει τους φόρους του!!!. Άλλοι πάλι θα μας πουν για «ψεύδη» και «συκοφαντίες» και θα ζητήσουν στοιχεία και ντοκουμέντα για τα οποία όμως γράφονται κάθε μέρα στον τύπο. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν μπορούν να μιλήσουν για το τι συμβαίνει στις συναλλαγές τους με το δημόσιο, όπου έχουν γευτεί το «θα τα βρούμε», αλλά και που οι κεκράκτες του σήμερα παθαίνουν αλλεργία για κάθε ψηφιοποίηση του Δημοσίου, γιατί χαλάει η «συνταγή» με το καλό ελαιόλαδο.
Ήθελα μια πρόβλεψη με την εμπειρία του παρελθόντος κι αυτά μέτρα θα αποτύχουν .όπως και τα προηγούμενα, όπως και τα διαχρονικά μέτρα για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Με τα δημοσιεύματα και τους τηλεοπτικούς μονολόγους των διαφόρων «ειδικών» δημιουργείται στο κεφάλι του μεμονωμένου πολίτη ένας αόρατος επικινδυνότατος εχθρός που είναι ο «εγκληματίας» ελεύθερος επαγγελματίας που φοροδιαφεύγει και δείχνουν με το δάκτυλο τους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους μηχανικούς.
Τοξικά που σχεδόν σίγουρα θα αποτύχουν, είναι τα μέτρα, πρόκειται για αστυνομικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Απαράδεκτο είναι το μέτρο της παροχής χρηματικής αμοιβής σε όσους φορολογούμενους προχωρούν σε καταγγελίες τύπου «χαφιεδισμού».
Θα αποτύχουν τα μέτρα γιατί είναι αντικειμενικά ανόητα, αλλά γιατί στερούνται ηθικής βάσης αφού έχουν σαν βάση τους τον κοινωνικό αυτοματισμό, όπου μια επαγγελματική ομάδα, εδώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιδρά σε μια ρύθμιση που την αφορά προσπαθούμε να στρέψουμε την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον της να τεθεί σε λειτουργία ο μηχανισμός επικοινωνιακής διαπόμπευσης τους. επικαλούμενοι το τωρινό θεώρημα οι μισθωτοί πληρώνουν τα δημόσια βάρη «είναι ο εχθρός». Δεν μπορεί σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία να λειτουργεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, αυτή την κανιβαλιστική μορφή λαϊκισμού, που χρειάζεται το πρόσφορο έδαφος της ανθρώπινης βλακείας για να αποδώσει καρπούς.
Αφιερώνω τις σκέψεις μου αυτές σε όσους έχουν ακόμη αυτιά για να ακούσουν.
Πηγή: dikastiko.gr
