Από τον Δημήτριο Α. Λυρίτση, Δικηγόρο, ειδικό σε θέματα κόκκινων δανείων, Μέλους ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ)
Καμία δικηγορική εργασία δεν είναι ντροπή, αρκεί να εκτελείται εντός του κανονιστικού πλαισίου που θέτει ο Κώδικας Δικηγόρων, ο Κώδικας Δεοντολογίας Δικηγόρων, οι νόμοι, οι αρχές και οι παραδόσεις του δικηγορικού λειτουργήματος.
Ι. Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση γέννησε, ένεκα του μεγάλου ποσοστού μη εξυπηρετούμενων δανείων, δικηγορικά γραφεία/εισπρακτικές εταιρείες, που λειτουργούν στο όριο της νομιμότητας, αφού η εντός των δικηγορικών γραφείων ύπαρξη και λειτουργία call centers ενημέρωσης οφειλετών με αλλεπάλληλες αντιδεοντολογικές τηλεφωνικές οχλήσεις προς τους οφειλέτες δεν συνιστούν νομική υπηρεσία.
Ο ΔΣΑ εγκαίρως (2014) είχε διαγνώσει το πρόβλημα και αποφάσισε την προσθήκη της ως άνω πρακτικής στα πειθαρχικά παραπτώματα του Κώδικα Δεοντολογίας των Δικηγόρων. Σύμφωνα με την παραπάνω προσθήκη στον Κώδικα Δεοντολογίας: «Συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα, όταν ο δικηγόρος ή η δικηγορική εταιρία, οχλεί προφορικά και δή τηλεφωνικά, τον οφειλέτη του εντολέα του πέραν της μίας φοράς, προκειμένου να τον ενημερώσει για την οφειλή του και να διερευνήσει τη δυνατότητα εξώδικης επίλυσης της υφιστάμενης διαφοράς.» (εδαφ. β’, αρθ. 40 Κώδικα Δεοντολογίας Δικηγόρων).
Η ανωτέρω απόφαση του ΔΣ ΔΣΑ συγκράτησε για κάποιο χρονικό διάστημα το πρόβλημα (χωρίς να το εξαλείψει), πλην όμως μετά την εκτεταμένη πώληση των δανείων και την εμφάνιση των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων (servicers) το πρόβλημα επανήλθε με μεγαλύτερη ένταση.
Σήμερα στην Αθήνα λειτουργούν περιορισμένες στον αριθμό αλλά θηριώδεις σε μέγεθος δικηγορικές εταιρείες/εισπρακτικές εταιρείες, που διαχειρίζονται τα δάνεια αυτά, όχι μόνο στο επιτρεπτό δικαστηριακό πλαίσιο αλλά και στο επίπεδο μιας εισπρακτικής εταιρείας, με αλλεπάλληλες, συνεχείς, ενοχλητικές, προσβλητικές και καταχρηστικές τηλεφωνικές οχλήσεις σε οφειλέτες. Πρακτική που αντιβαίνει ευθέως τον Κώδικα μας.
ΙΙ. Πέραν αυτού, υπάρχει ολιγοπωλιακή λειτουργία της συγκεκριμένης αγοράς, αφού όλη η πραγματική δικαστηριακή ύλη έχει συγκεντρωθεί σε λίγες δικηγορικές εταιρείες, με αυθαίρετες και καταχρηστικές αφαιρέσεις φακέλων από εκατοντάδες ανεξάρτητους δικηγόρους, χειριστές έως σήμερα των φακέλων.
Η συγκέντρωση της ύλης σε τόσο μικρό αριθμό δικηγορικών εταιρειών, οπωσδήποτε καρτελοποιεί την εν λόγω αγορά, κατεβάζει στα ελάχιστα επίπεδα την δικηγορική αμοιβή, περιορίζει την ελεύθερη μαχόμενη δικηγορία, δημιουργεί στρατιές «υπαλληλοποιημένων» δικηγόρων.
ΙΙΙ. Το τελευταίο δε διάστημα η ανεξέλεγκτη λειτουργία των γραφείων αυτών έχει φτάσει στον στενό πυρήνα της αντιδεοντολογικής και μη νόμιμης πρακτικής. Υφίσταται πλειάδα καταγγελιών για επισπεύσεις πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης (επιταγές προς πληρωμή, κατασχέσεις ακινήτων/λογαριασμών, πλειστηριασμούς) κατά παράβαση δικαστικών αποφάσεων που έχουν ήδη αναστείλει ή ακυρώσει τις πράξεις αυτές.
Μετά ταύτα, και επειδή θεωρώ το θέμα ιδιαίτερα σοβαρό που αφορά κυρίως την θεσμική υπόσταση του δικηγορικού λειτουργήματος:
1. Ζήτησα από τον κο Δημήτρη Βερβεσό, Πρόεδρο του ΔΣΑ, (που πάντα επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα), να τεθεί το ζήτημα προς συζήτηση σε επόμενο ΔΣ ΔΣΑ, ώστε να επικαιροποιήσουμε την απόφαση του ΔΣ μας και να λάβουμε και άλλες αποφάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
2. Απέστειλα ειδική Αναφορά-Καταγγελία στον κο Πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΔΣΑ, για την τέλεση τυχόν πειθαρχικών παραπτωμάτων για όσες περιπτώσεις ήρθαν σε γνώση μου.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και δεν αναμένω να αντιμετωπιστεί με μια απόφαση του ΔΣ ΔΣΑ και του Πειθαρχικού Συμβουλίου αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Άλλωστε στο τέλος μένει μόνο η φράση του Νίκου Καζαντζάκη- «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Μόνο Πολέμα!».
