Γράφει ο Μανώλης Χαιρετάκης
*Ομότιμος καθηγητής Τμήματος ΕΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών
Φαίνεται ότι πληθαίνουν οι κοινωνίες αυτού του τύπου, ακόμα και στην εποχή μας, και φοβάμαι πως θα συνεχίσουν έτσι, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μου θυμίζουν τις κοινωνίες των πρώτων χριστιανών, που μέσα στον ζήλο τους έκαναν πράγματα εντελώς αντίθετα, σε απόλυτη διάσταση με τις διδασκαλίες και το κήρυγμα του Ιησού. Θυμάμαι ένα μικρό φιλμ που είχε προβληθεί και στα ελληνικά ΜΜΕ, που έδειχνε φανατικούς μαυροφορεμένους καλόγηρους, ανεβασμένους με κάποιον τρόπο στον Παρθενώνα, στην Ακρόπολη της Αθήνας, να σπάνε με θρησκευτική προσήλωση τα γλυπτά της ζωφόρου με καλέμια και με μεγάλα σφυριά. Με τη δικαιολογία ότι έτσι φεύγει το πνεύμα του Σατανά που ήταν ενσωματωμένο στα γλυπτά της ζωφόρου.
Αυτά ήταν τα πρώτα χρόνια, οι πρώτες εκατονταετίες της ανάδυσης και διάδοσης του χριστιανισμού*, με μερικά χαρακτηριστικά κάποιων πιστών του που έμοιαζαν δυστυχώς με αυτά που εκπροσωπούσαν οι Ταλιμπάν και οι διάφορες άλλες, αυτού του είδους, φανατικές σέκτες στα δικά μας χρόνια. Και στην περίπτωσή μας, η αλαζονεία αποτελούσε (όπως και συνεχίζει να αποτελεί εσαεί) το μέγιστο αμάρτημα, που εντάσσεται στο πνεύμα του φανατισμού μερικών από αυτούς που είχαν ασπαστεί το νέο δόγμα. Ταυτόχρονα, αποτελεί και μια ένδειξη της αγωνίας τους να κυριαρχήσει στον νου των ανθρώπων το νέο δόγμα. Αυτές αποτελούν τις αγωνίες της γέννησης κάθε είδους γραφειοκρατίας – θα γίνει αποδεκτή, θα μακροημερεύσει;
Και ασφαλώς η διαφθορά επιταχύνει την αρχική εξάπλωση αλλά και τον βέβαιο σύντομο κατοπινό θάνατο της κάθε γραφειοκρατίας. Ετσι, λ.χ., εκτός από τις μοδάτες τσάντες Hermes, έχουμε και τις τσάντες που κουβαλούν μετρητά ευρώ σε πακέτα και που ανήκουν σε αξιωματούχο της Ε.Ε., αλλά και μετρητά ευρώ σε μαύρες σακούλες, όπως φάνηκαν στις φωτογραφίες που απόλαυσαν οι αναγνώστες ελληνικών ΜΜΕ εντελώς πρόσφατα. Η απληστία στην υπηρεσία της αλαζονείας. Διαμορφώνοντας άτομα που σε συγκεκριμένους κύκλους αποκαλούνται «Τα Πιάνις τα Πιάνι» (η όποια ορθογραφία είναι δεκτή).
Με αυτόν τον τρόπο έχουμε την ταυτόχρονη ύπαρξη της «πωλητικής της πολιτικής»-όσων πουλάνε πολιτική για αλλότριους σκοπούς, αλλά και την «πολιτική της πωλητικής»-όσων κάνουν πολιτικά παιχνίδια με την πωλητική (προσοχή στην ορθογραφία). Ετσι αναβιώνουν οι Διόσκουροι που λέγονται Μιζαφέρνεις και Μιζακράτεις, στους αιώνες των αιώνων…
(*) Πάρα πολλά παραδείγματα αυτού του είδους φανατισμού καταγράφονται λεπτομερειακά και μάλιστα βιβλιογραφικά στο πρόσφατα μεταφρασθέν στη γλώσσα μας βιβλίο «Η Εποχή του Λυκόφωτος – Η καταστροφή του κλασικού κόσμου από τον χριστιανισμό» της Catherine Nixey, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2022.
