ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΠ
1.Το 1360 ο Αρμενόπουλος έγραψε την Εξάβιβλο, που ήταν μια σπουδαία συλλογή των Βυζαντινών νόμων. Το πρώτο κεφάλαιο της Εξαβίβλου τιτλοφορείται «Κριτών Προκατάστασις ή Περί Δικαιοσύνης». Στον ορισμό του δικαστή, που ο Αρμενόπουλος τον ονομάζει Κριτή, έτσι, λέει, όπως ονομάζεται και ο Θεός, τον καλεί, για να μην ντροπιάσει τον τίτλο αυτόν, να είναι αδέκαστος, αμερόληπτος και να μην υπόκειται σε εξαπατήσεις, αποδίδοντας στον καθένα τα δίκαια. Κλείνει τον ορισμό λέγοντας:
«Οποίος δεν έχει ήδη μέσα στην ψυχή του την αληθινή δικαιοσύνη, αλλά έχει διαφθαρεί με χρήματα, είτε χαρίζεται λόγω φιλίας, είτε τιμωρεί με εχθρότητα ή υπόκειται στην εξουσία, δεν μπορεί να έχει ορθή κρίση».
- Το μείζον ζήτημα της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, με έμφαση στον σεβασμό στη θεσμική ανεξαρτησίατης, καθώς και στην ανάγκη για επιτάχυνση της απονομής της, είναι κεντρικό ζήτημα στην λειτουργία του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος .
Η απονομή της δικαιοσύνης γίνεται σύμφωνα με το Νόμο, δηλαδή ο Δικαστής αποφασίζει σύμφωνα με το Νόμο και όχι σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες, ή οποιεσδήποτε σκοπιμότητες.
Απαραίτητο στοιχείο της δίκαιης δίκης είναι η ύπαρξη ανεξάρτητου, αμερόληπτου και αντικειμενικού Δικαστή, ο οποίος όχι μόνο θα πρέπει να έχει αυτές τις ιδιότητες, αλλά και θα πρέπει να φαίνεται, σ΄ όλους, ότι τις έχει. Δικαιοσύνη ομως χωρίς την συμμετοχή των συλλειτουργών της, των δικηγόρων είναι αδιανόητη.
3.Ο λίθος του αναθέματος στους δικαστές και τους δικηγόρους;
Η καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης δεν είναι δικονομικό ζήτημα, ούτε αφορά τους εφαρμοστές του δικαίου, αλλά έχει άλλα αίτια, τα οποία ουσιαστικά δημιουργούνται από τις εκάστοτε πολιτικές επιλογές σε διάφορους τομείς (φορολογικό, ασφαλιστικά Ταμεία, κακή νομοθέτηση, μη συμμόρφωση της Πολιτείας στις δικαστικές αποφάσεις κ.λπ.)αλλά και στην από ετών εγκατάλειψη της Δικαιοσύνης στην «τύχη» της.
Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητος ο θεσμικός εκσυγχρονισμός της Δικαιοσύνης , με σεβασμό όμως στον Πολίτη και τους εφαρμοστές του Δικαίου.
Για την αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί υπεύθυνοι είναι: πρώτα η Πολιτεία, εκείνος που δεν είναι υπεύθυνος είναι ο αποδέκτης των υπηρεσιών απονομής της δικαιοσύνης, ο κυρίαρχος Λαός.
Η κατάσταση αυτή πρέπει άμεσα να εκκαθαρισθεί και αυτό πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα.
4.Την Δικαιοσύνη όλοι θεωρητικά τιμούν και σέβονται, αλλά όταν οι Αποφάσεις της δεν είναι αρεστές, ξεχνούν αμέσως τις διακηρύξεις τους και καταγγέλλουν τις αποφάσεις αυτές, σαν «διατεταγμένες».
Δεν μπορεί να λειτουργήσει η δικαιοσύνη, όταν οι δικαστές «απειλούνται» από δημόσια πρόσωπα ή ακόμα χειρότερο να γίνεται ανεκτή η υπόδειξη από όργανα άλλων εξουσιών ή και ξένων χωρών, για την δικαστική κρίση επί συγκεκριμένων υποθέσεων. H δικαιοσύνη και οι εφαρμοστές του δικαίου(δικαστές και δικηγόροι)έγιναν στο παρελθόν αντικείμενα διαβολής, χλευασμού και ειρωνείας. Εκτοξεύτηκε εναντίον της όλη η χυδαιότητα ,με στόχο το υψηλό φρόνημα των Ελλήνων δικαστών την ταπείνωση και εξαθλίωση του δικαστικού φρονήματος και την εμφάνιση των δικηγόρων σαν «υπονομευτών της κοινωνίας», δεν το επέτυχαν και είναι βέβαιο ότι δεν θα το επιτύχουν.
Κάποιοι τρόμαξαν φαίνεται, μπροστά στο μέτρο της αξίας του Ανθρώπου, που φανερώνει η ορθή λειτουργία της Δικαιοσύνης .
Βάλθηκαν διαχρονικά λοιπόν, να την αμφισβητήσουν και να καταστρέψουν μέσω της διαβολής και τελικώς να καθυποτάξουν, αυτή την μοναδική ασπίδα της Ελευθερίας μας, την Δικαιοσύνη.
Μάταια όμως «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.»
Για να γυρίσουμε σελίδα χρειάζεται τόλμη, συλλογικότητα και όραμα. Χρειάζεται, αποφασιστική εφαρμογή της δικαιοσύνης.
Κάθε τραγωδία χρειάζεται ίλεως και κάθαρση. Ιδού η Ρόδος!
ΥΓ. Δεν αρκούν οι επετειακοί λόγοι, κούρασε η επανάληψη των ίδιων λόγων ,πράξεις χρειάζονται και προ πάντων σεβασμός στην τρίτη λειτουργία του Πολιτεύματος την Δικαιοσύνη.
Άλλωστε όπως είπε ο μέγιστος Ν. Καζαντζάκης : «Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.»
«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.»
Οδυσσέας Ελύτης «Μικρά έψιλον»
