Του Δημήτρη Γούπου*
Συχνό φαινόμενο αποτελούν περιστατικά βίας και bulling το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως και παλαιότερα.
Άλλοτε πρόκειται για οπαδική βια, άλλοτε για επιθέσεις κατά γυναικών, άλλοτε πάλι για περιπτώσεις σχολικού εκφοβισμού καθώς και για άλλες πολλές περιπτώσεις. Επιπλέον το ζήτημα γίνεται πολυπλοκότερο, αν συνυπολογιστεί και το μένος με το οποίο οι υποστηρικτές – οπαδοί διαφόρων ομάδων και ιδεολογικών παρατάξεων επιτίθενται στον “άλλο” στα social media. Κοινός τόπος σε όλες, η αντίδραση της κοινής γνώμης μετά από αυτά. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η κοινή γνώμη και μαζί της οι λογής ειδικοί καθώς και τα Μ.Μ.Ε., αρχικά σοκάρεται και αφού “καταδικάσει την βία από όπου και αν προέρχεται” και στην συνέχεια “χάνεται” στην καθημερινότητα μέχρι το επόμενο συμβάν.
Η αναζήτηση της αιτίας
Μετά από όσα περιγράφονται παραπάνω το εύλογο ερώτημα αποτελεί η αναζήτηση της αιτίας που κάνει την κοινωνία να μοιάζει αδιάφορη. Η απάντηση ίσως προφανής. Η εξήγηση βρίσκεται στην έννοια της Παιδείας και ειδικότερα στην διαπαιδαγώγηση η οποία κρίνεται ως προβληματική. Εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να θεωρηθεί ως “υπεύθυνο” για αυτά τα προβλήματα το εκπαιδευτικό σύστημα. Πράγματι στο εγχώριο εκπαιδευτικό σύστημα ανήκει ένα μέρος των ευθυνών. Ωστόσο η διαπαιδαγώγηση δεν πραγματοποιείται μόνο μέσα από αυτό.
Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν και άλλοι παράγοντες, όπως η οικογένεια και οι αρχές και οι αξίες τις οποίες οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους, τα Μ.Μ.Ε. και ειδικότερα τα τηλεοπτικά προγράμματα, οι φορείς του πολιτισμού είτε πρόκειται για την μουσική είτε για το θέατρο είτε για τον κινηματογράφο, ο αθλητισμός και ενδεχομένως και κάποιοι ακόμα. Αναλυτικότερα όσον αφορά τον ρόλο του σχολείου και της οικογένειας αυτός είναι λίγο πολύ γνωστός, ίσως και αυτονόητος. Κάτι το οποίο δεν ισχύει για τους υπόλοιπους παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Το πρόβλημα εστιάζεται στα “νέα ήθη” που μέσω αυτών προωθούνται.
Η trap
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της μουσικής όπου εσχάτως εμφανίστηκε ένα νέο είδος μουσικής (;), αυτό της trap. Πολλά αν όχι όλα από τα τραγούδια αυτού προωθούν ως “μαγκιά” την βία, την επίδειξη πλούτου ενώ αντιμετωπίζουν το γυναικείο φύλο ως αντικείμενο. Ωστόσο σε παρόμοιο μοτίβο κινείται και η pop και η σύγχρονη κατ’ ευφημισμό λαϊκή μουσική. Τραγούδια με φτωχό λεξιλόγιο που προωθούν εφήμερες, τύπου “fast food” σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων και σουξέ της μιας ατάκας. Το κοινό και στις δύο περιπτώσεις, η υψηλή απήχηση και τα views αυτών των τραγουδιών. Ακόμα αξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοιες αξίες προωθούν και άλλες μορφές του σύγχρονου “πολιτισμού”.
Επίλογος
Συμπερασματικά εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, χωρίς διάθεση ηθικολογίας και ωραιοποίησης του παρελθόντος, μια παρακμή σε επίπεδο κοινωνίας και μια γενικότερη κρίση αξιών. Παρόλα αυτά η ελπίδα ότι η συγκεκριμένη κατάσταση της κοινωνίας είναι αναστρέψιμη υπάρχει. Μέσα σε αυτή την κατάσταση βρίσκονται “οάσεις” και “κρυμμένα διαμάντια” ήθους και αξιών, είτε πρόκειται για πρόσωπα είτε για μορφές πολιτισμού. Για να εντοπιστούν αρκεί η ταπείνωση του “εγώ” στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πηγή: www.greekhumans.com
