Συνέντευξη στον Αντώνη Κεφαλωνίτη
Μπορεί μία νίκη, ένα μετάλλιο, ένας θρίαμβος, να κάνει έναν αθλητή σύμβολο στα μάτια του απλού κόσμου; Φυσικά μπορεί, μα σπάνια και σίγουρα όχι άδικα. Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ένα σε γενικές γραμμές άγνωστο πρόσωπο για την μεγαλύτερη μερίδα των Ελλήνων πολιτών. Το όνομά της ήταν δύσκολο να το προφέρει κανείς, ειδικά αν ήταν ξένος. Λίγους μήνες μετά, την Αντιγόνη την ξέρουν όλοι και το όνομά της όχι απλά είναι γνωστό αλλά έγινε σύμβολο αυταπάρνησης.
Στο πρόσωπό της πολλοί, απλοί άνθρωποι, με δυσκολίες, βρήκαν ένα κουράγιο, ένα πρότυπο, που τους υπενθύμισε ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς. Αυτή είναι η υπέροχη Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, η οποία λίγους μήνες μετά τον θρίαμβό της με τα δύο χρυσά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου μίλησε στο BN Sports.
Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου το τελευταίο διάστημα μετά τα δύο χρυσά μετάλλια;
«Έχω μεγαλώσει μέσα σε πολύ κόσμο λόγω δουλειάς και προσπαθώ να είμαι όπως πρέπει, όπως ήμουν πριν. Βλέπω όλη αυτή την προσέγγιση του κόσμου και ειλικρινά το χαίρομαι πάρα πολύ. Έρχονται και με αγκαλιάζουν, δακρύζουν, είναι πάρα πολύ συγκινητικό. Όμως προσπαθώ να κρατάω χαμηλό προφίλ, όχι γιατί θα πάρουν αέρα τα μυαλά μου κάποια μέρα, δεν είναι του χαρακτήρα μου, απλά δεν θέλω να βγει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαι. Με ρωτάνε έξω «είστε αυτή» ; και μερικές φορές απαντάω «όχι». Μπορεί ορισμένες φορές ακόμα και να το αποφύγω, μόνο και μόνο για να μη δεχτώ κάποια εξαίρεση. Κάποιες άλλες φορές το αποφεύγω επειδή ντρέπομαι αλλά εντάξει μετά το γυρνάω στην πλάκα (γέλια).»
Είναι η Αντιγόνη ντροπαλή;
«Πολύ! Μέχρι να βρεθώ σε ένα μέρος και να νιώσω άνετα, ντρέπομαι. Για παράδειγμα, λίγες μέρες πριν βρέθηκα σε έναν χώρο που δεν είναι του κύκλου μου, δεν ένιωθα πολύ άνετα και το ρολόι που φορούσα μου έγραψε «πάρτε βαθιές ανάσες, έχετε αγχωθεί», σκούντηξα τον διπλανό μου και του λέω “είδες που με έχεις φέρει; Κάνε κάτι να νιώσω πιο άνετα!” (γέλια). Εάν νιώσω άνετα, πραγματικά δεν έχω κανένα θέμα, είμαι πολύ δοτική.»
Σε ενοχλεί καθόλου που πλέον είσαι τόσο αναγνωρίσιμη;
«Όχι καθόλου, μπορώ να πω το απολαμβάνω. Δεν έρχονται απλά για να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μου, έρχονται με ένα χαμόγελο και μία συγκίνηση, με κοιτάζουν στα μάτια και μου λένε πόσο πολύ χαίρονται που με βλέπουν, μου λένε συγχαρητήρια και μπράβο και με ευχαριστούν. Το «ευχαριστώ» του κόσμου είναι αυτό που μου κλέβει την ψυχή. Όταν σου προσφέρουν κάτι θα πεις ευχαριστώ και όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται και νιώθει ότι έχω προσφέρει κάτι και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό.»
Νιώθεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από αυτά τα δύο μετάλλια; Για πολύ κόσμο είσαι κάτι σαν σύμβολο.
«Η αλήθεια είναι ότι αρχίζω και καταλαβαίνω από την στάση του κόσμου αυτό που λες. Εντάξει δεν μπορώ παρά μόνο να χαίρομαι ακόμα περισσότερο. Πολύς κόσμος που περνάει δύσκολα βρήκε κάτι στον δικό μου χαρακτήρα που έχει διαμορφωθεί επίσης από δυσκολίες, το οποίο το αγάπησαν. Έρχονται και μου λένε ότι θέλουμε να σου μοιάσουμε, να βγούμε από τις δυσκολίες νικητές. Για μένα το να πατάμε πάνω στο «εγώ» μας, όχι στον εγωισμό μας αλλά στην αυτοπεποίθησή μας, στη σιγουριά του εαυτού μας και ας αποτυγχάνουμε μερικές φορές, είναι αυτό που μας δίνει κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Απέτυχα πολλές φορές αλλά δεν το πήρα ως αποτυχία αλλά ως ένα κίνητρο για να πετύχω. Κάθε εμπόδιο που ερχόταν και έρχεται λέω «πάμε να το περάσουμε και αυτό». Μπορεί κάποια στιγμή να έρθει ένα εμπόδιο τεράστιο που δεν θα μπορώ να το ξεπεράσω, όμως τουλάχιστον θα προσπαθήσω.»
Δεν ήσουν μόνη σου σε όλο αυτό, είχες κάποια άτομα δίπλα σου όπως ο σύζυγός σου. Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του κάθε φορά;
«Ο Άγγελος είναι το μεγάλο στήριγμά μου. Είναι μαζί μου παντού, είτε στην προπόνηση είτε στους αγώνες, παντού. Το επάγγελμά του είναι μουσικός, έχει ένα άλλο πρόγραμμα από μένα, είναι δύσκολο από τη μία, από την άλλη δεν βαριόμαστε κιόλας. Είναι στιγμές που θα είναι με φίλους ή θα έχει κάτι να κάνει και εγώ θα έχω σημαντική προπόνηση. Θα πάρει το ποδήλατό του και θα έρθει μαζί μου στην προπόνηση. Μία προπόνησή μου, είναι προπόνηση μας, βρίσκουμε χρόνο για εμάς τότε, μιλάμε για ότι μας απασχολεί, λύνουμε ότι μας απασχολεί, είναι πάντα εκεί για μένα. Με κάνει να γελάω, έχει απίστευτο χιούμορ, το οποίο φτάνει μερικές φορές σε έσχατο σημείο (γέλια).»
Το πίστευες για τα μετάλλια;
«Κοίταξε, για τα 35χλμ πίστευα ότι θα πάρω κάποιο μετάλλιο, ήμουν από τα φαβορί αλλά δεν ένιωθα την πίεση του φαβορί. Ο προπονητής μου το πίστευε επίσης, μου είχε πει ότι θα πάρω μετάλλιο, το χρώμα εγώ θα το επιλέξω, όπως νιώσω. Δεν αγχώθηκα, είχα την βοήθειά του. Είναι ένας πολύ απαιτητικός προπονητής αλλά εμένα αυτό μου αρέσει, μου αρέσει η πειθαρχία, αν δεν ήταν έτσι ενδεχομένως να μην έρχονταν οι επιτυχίες. Με σέβεται πολύ, πως να με προσεγγίσει. Όταν θέλει να με “μαλώσει” θα με πει με το όνομά μου ενώ οποιαδήποτε άλλη εντολή πάει με το επίθετο. Κάθε φορά που λέει «Αντιγονάκι», σκέφτομαι από μέσα μου “ωχ, κάτι βλακεία κάναμε τώρα” (γέλια). Υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ μας, παίρνω τη γνώμη του για κάποια θέματα. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.»
Ταλέντο υπάρχει στο άθλημα;
«Είμαι από τους ανθρώπους που θέλω να βγουν τόσα νέα ταλέντα που να είμαι στο τέλος τελευταία στη λίστα. Θεωρώ θα δούμε πολύ ωραία πράγματα στο μέλλον και ένας λόγος είναι ότι πέρα από το ταλέντο που υπάρχει, βρίσκεται στην ομοσπονδία ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο, ο κ. Κεφαλόπουλος. Αν τον εμπιστευτούν οι αθλητές όπως τον εμπιστεύτηκα εγώ τότε θα δούμε πράγματα που θα τρίβουμε τα μάτια μας. Ξέρει το αντικείμενο καλύτερα από τον καθένα.»
Λογική ή συναίσθημα για την Αντιγόνη;
«Συνήθως προσπαθώ να τα μετράω τα πράγματα και να πηγαίνω με τη λογική αλλά υπάρχουν και στιγμές όπως το 20αρι στο Ευρωπαϊκό που ήταν τόσο παρορμητικό, που ενώ η λογική έλεγε να μην πάω, εγώ τελικά πήγα εντελώς με το συναίσθημα. Θα το μετάνιωνα εάν δεν πήγαινα. Δεν πήγα για να κερδίσω αλλά για να αγωνιστώ χωρίς άγχος. Δεν με ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος και τα μέσα εάν δεν πήγαινα καλά και ενώ είχε προηγηθεί το χρυσό στα 35χλμ. Γενικά, δεν θα πάρω εύκολα ρίσκα, θέλω να ξέρω που πατάω, όμως θα το κάνω όταν νιώσω καλά μέσα μου και έτοιμη. Έτσι έγινε και τότε.»
Πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι παράλληλα με τον πρωταθλητισμό κάνεις και μεταπτυχιακό. Πως προέκυψε;
«Αρχικά να σου πω ότι πλέον είμαι πτυχιούχος! Καθώς ήμουν στη Σαντορίνη για το Santorini Experience είχα να παρουσιάσω και την πτυχιακή μου, όλα πήγαν τέλεια και πλέον είμαι πτυχιούχος πάνω στη διαχείριση του αθλητισμού για άτομα με ειδικές ανάγκες. Τη σκέψη και το κίνητρο για να το κάνω αυτό προήλθε από τον προπονητή μου. Μου είχε πει πως θεωρεί ότι έχω να προσφέρω στον χώρο μου και ότι κάποιες παράλληλες σπουδές θα ήταν πολύ σημαντικές για το μέλλον μου και λίγο πριν την καραντίνα το πήρα απόφαση και πέρασα συνέντευξη για το μεταπτυχιακό όπου και με πήραν. Δύο χρόνια μετά και μέσα σε όλα αυτά που έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα ήρθε και το πτυχίο.»
Πώς ένιωσες όταν συνειδητοποίησες ότι το κατάφερες και αυτό;
«Πραγματικά πάρα πολύ περήφανη και ειλικρινά ευχαριστώ όσους ήταν δίπλα μου και σε αυτόν τον αγώνα. Είμαι δίπλα χαρούμενη και περήφανη γιατί ενώ έκλεισε ένα κύκλος ανοίγει ένας άλλος καθώς η πρόταση του Πανεπιστημίου είναι ότι με θέλουν και μετά! Επομένως πάμε για διδακτορικό. Είμαι πολύ χαρούμενη και θεωρώ έχω πολλά να μεταδώσω στα νέα παιδιά. Ο κύκλος του πρωταθλητισμού τελειώνει και θέλω να προσφέρω στον χώρο, με ενδιαφέρει πάρα πολύ, ειδικά αυτός ο κλάδος. Τα άτομα με αναπηρία δεν είχαν την αντιμετώπιση που έχουν τώρα, ούτε τα δικαιώματα ωστόσο νομίζω μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο το «παραολυμπιακό» κομμάτι, για να μιλήσουμε τελείως αθλητικά. Έχουμε πολύ δουλειά και ωραία δουλειά. Όταν μου έγινε η πρόταση άστραψαν τα μάτια μου. Αυτό είναι το μέλλον μου.»
Είδαμε κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος πόσο κοντά είστε μαζί με τα υπόλοιπα τρία κορίτσια της ομάδας. Πως είναι η σχέση σας;
«Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που έχω αυτά τα κορίτσια δίπλα μου και με αγαπάνε τόσο πολύ. Δεν θα μπορούσα να συνυπάρξω με ανθρώπους που δεν με σέβονται, όχι μόνο ως αθλήτρια αλλά και σαν άνθρωπο. Τα κορίτσια αυτά ξέρουν να σέβονται, να μην υποτιμούν και αυτό εμένα με κέρδισε, γι’αυτό και έχουμε αυτό το δέσιμο. Η αλήθεια είναι τις μαλώνω φουλ, ιδιαίτερα για το φαγητό (γέλια). Προσπαθώ να τις συμβουλεύω, εννοείται θα υπάρξουν και τσακωμοί αλλά στα πλαίσια της φιλίας μας. Θέλουν τις συμβουλές μου, μου έχουν πει τις έχουν ανάγκη, είναι κάτι που εκτιμώ πολύ.»
Έχοντας περάσει ένα χρονικό διάστημα από τις επιτυχίες, έχεις αναλογιστεί τι έχεις καταφέρει;
«Η αλήθεια είναι πως όχι, σίγουρα όχι στο 100%. Φέρνω συνεχώς στιγμές στο μυαλό μου, βλέπω βίντεο, φωτογραφίες και συνεχίζω ακόμα και τώρα να δακρύζω. Η στιγμή της απονομής, όταν άκουσα τον Εθνικό ύμνο, οι σκέψεις μου μεταξύ των δύο αγώνων, οι υποδοχές στο ξενοδοχείο από όλα τα παιδιά της αποστολής, τα μηνύματα της Κατερίνας (Στεφανίδη), του Μίλτου (Τεντόγλου) που ήρθε, με αγκάλιασε και μου είπε «Πω πω, μας κουβάλησες σε αυτό τον αγώνα», τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να ξεχάσω. Όταν δέχομαι τέτοια αγάπη και αναγνώριση από τους συναθλητές μου, από τον κορυφαίο μέχρι τον πιο νέο και άπειρο, δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Βλέπω μέχρι και τα video από το Luben με τις φίλες μου και γελάμε (γέλια).»
Υπάρχει κάτι που σου λείπει και θα ήθελες να το έχεις στην καθημερινότητά σου;
«Η ζωή μου και η καθημερινότητά μου είναι έτσι φτιαγμένη από εμένα που δεν έχω πολύ χρόνο. Μου λείπει αυτή η μία ώρα που θα πάω να καθίσω κάπου, οπουδήποτε, σε ένα παγκάκι, στην παραλία που λατρεύω την θάλασσα, με ένα πακέτο καφέ, με ένα κουτάκι μπύρα, να αράξω και να απολαύσω την ηρεμία και την σκέψη μου. Εμένα αυτό μου λείπει. Αναζητώ την μοναχικότητά μου. Αν είχα λίγο περισσότερο χρόνο θα ήθελα να ταξιδεύω. Τα ταξίδια με τον Άγγελο μου λείπουν. Παλιότερα κάναμε μέσα στο χρόνο αλλά από τότε που πήγα στον κύριο Κεφαλόπουλο κόπηκαν αυτά (γέλια).»
Βρέθηκες στη Σαντορίνη το τριήμερο του Santorini Experience ως επίσημη προσκεκλημένη. Πώς έζησες αυτή την εμπειρία;
«Ήταν μία πολύ όμορφη διοργάνωση. Δεν είχα βρεθεί ξανά στη Σαντορίνη. Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να συμμετέχω στον αγώνα κολύμβησης. Με εξιτάρει το κολύμπι και η θάλασσα. Ίσως στο μέλλον να το κάνω, γιατί όχι; Στο παρελθόν ήμουν κολυμβήτρια και έχω και δίπλωμα ναυαγοσωστικής ωστόσο λόγω μιας δυσάρεστης εμπειρίας δεν έχω το θάρρος από τότε να φύγω στα ανοιχτά στη θάλασσα. Όμως έναν τέτοιο αγώνα, έχοντας και την ασφάλεια του περίγυρού μου θα ήθελα να το ζήσω.»
Πηγή:
www.bnsports.gr
