Το ζήτημα της νομιμοποίησης, η μάλλον ορθότερα της μη νομιμοποίησης των αλλοδαπών funds έχει αποτελέσει στοίχημα για το γραφείο μας.
Με το άρθρο 10 του ν. 3156/2003 προβλέφθηκε ρύθμιση για την τιτλοποίηση απαιτήσεων, που αποτελούν έναν ιδιαίτερα διαδεδομένο τρόπο χρηματοδότησης στην αλλοδαπή καλύπτοντας κατ’ αρχήν απαιτήσεις από στεγαστικά δάνεια και στη συνέχεια πάσης φύσεως επιχειρηματικές απαιτήσεις.
Στην πιο απλή μορφή της συνίσταται στην εκχώρηση απαιτήσεων από έναν ή περισσοτέρους τομείς δραστηριότητας μιας εταιρείας προς μια άλλη εταιρεία που έχει ως ειδικό σκοπό την αγορά των εν λόγω απαιτήσεων έναντι τιμήματος.
Ο νόμος όμως αυτός, στην περίπτωση της μεταβίβασης απαιτήσεων με σκοπό την τιτλοποίηση, δεν απονέμει στην εταιρία διαχείρισης [με την οποία συμβάλλεται η εταιρία απόκτησης] την ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου ώστε η τελευταία να ασκεί ως μη δικαιούχος διάδικος, κατά παραχώρηση του νομοθέτη, αγωγές και άλλα ένδικα βοηθήματα ενώπιον των δικαστηρίων για τα δικαιώματα της εταιρίας απόκτησης, αιτούμενη έννομη προστασία στο όνομα της.
Επομένως, οι διατάξεις του ν. 4354/2015 (ο οποίος ισχύει παράλληλα και ταυτόχρονα με τον Ν. 3156/2003 κατά ρητή πρόβλεψή του) και όσα αυτές προβλέπουν για την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση ως μη δικαιούχων διαδίκων των εταιριών διαχείρισης δανείων κ.λπ. που αυτός καθιερώνει, δεν εφαρμόζονται επί των εταιριών διαχείρισης του ν. 3165/2003.
Μετά από μία σειρά δεκτών δικαστικών αποφάσεων υπερ των δανειοληπτών για πλήθος ακυροτήτων, αδιαφάνειας και απροσδιοριστίας της όλης διαδικασίας της πώλησης, μεταβίβασης σε αλλοδαπές εταιρείες, αναμεταβίβασης και ανάθεσης διαχείρισης σε εταιρείες διαχείρισης επικαλούμενοι τις διατάξεις του Ν. 3156/03 περί τιτλοποιήσεων επιχειρηματικών απαιτήσεων, προκειμένου να θεμελιώσουν την νομιμοποίησή τους, ήρθε η πρώτη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να επιβεβαιώσει την έλλειψη νομιμοποίησης των εταιρειών.
H ανωτέρω απόφαση του Αρείου Πάγου σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων δεν νομιμοποιούνται να ασκούν δικαστικές ενέργειες και να επισπεύδουν πλειστηριασμούς για τιτλοποιημένες σύμφωνα με το Ν. 3156/2003 απαιτήσεις, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την υπ’ αριθμ. 138/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρεθύμνου που αφορά εντολέα του γραφείου μας με την οποία έγινε δεκτή σχετική ανακοπή μας και ακυρώθηκε έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης και πλειστηριασμός που είχε ορισθεί σε βάρος εντολέα μας. Η τελευταία αυτή απόφαση αποτελεί δικαίωση του πολυετούς αγώνα του γραφείου μας για την ανάδειξη των παρατυπιών ως προς τις διαδικασίες της μεταβίβασης απαιτήσεων από τραπεζικά δάνεια σε εταιρείες ειδικού σκοπού με έδρα το εξωτερικό (τα γνωστά σε όλους μας funds) αλλά και των παρατυπιών που σχετίζονται με τις εν Ελλάδι εταιρείες διαχείρισης που εκπροσωπούν τα τελευταία στην Ελλάδα δικαστικά και εξωδικαστικά. Η δικαστική μας αυτή επιτυχία επισφραγίστηκε κατά το σκεπτικό της και από τον Άρειο Πάγο επί έτερης αντιδικίας.
Με τις εν λόγω αποφάσεις, κάθε δανειολήπτης, τιτλοποιημένης απαίτησης σύμφωνα με το Ν. 3156/2003, μπορεί πλέον να αντιτάξει έναντι της εταιρείας διαχείρισης που εκπροσωπεί το αλλοδαπό κερδοσκοπικό fund, την ένσταση έλλειψης νομιμοποίησης και να αποδείξει και δικαστικώς πως οι εταιρείες διαχείρισης δεν νομιμοποιούνται για τη διενέργεια δικαστικών ενεργειών και επίσπευσης αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του.
Σημασία αυτής της απόφασης ως προς τις διαπραγματεύσεις
Τα ανωτέρω αναβαθμίζουν κατακόρυφα την διαπραγματευτική του ισχύ στο παράλληλο πεδίο και των εξωδικαστικών διαπραγματεύσεων.
Για μία ακόμη φορά και ιδιαίτερα μετά την αξιόλογη αυτή απόφαση της δικαιοσύνης καλούμε το σύνολο των δανειοληπτών σε εγρήγορση και σε άμεση επαφή με κατάλληλους νομικούς παραστάτες για περαιτέρω ενημέρωση. Καμία υπόθεση δεν θα πρέπει να μείνει ανυπεράσπιστη με δεδομένη την ευνοϊκή στάση της νομολογίας επί του ζητήματος και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο.
