Παρά τις διατάξεις της κυβέρνησης για προστασία των ευάλωτων οφειλετών, μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού (Ν.4837/2020) και ένταξής τους σε ευνοϊκές ρυθμίσεις της πλατφόρμας, κάτι τέτοιο δείχνει να μην επιβεβαιώνεται στην πράξη, μέχρι στιγμής.
Τα παραδείγματα στην κοινωνία μας πολλά, με την πρώτη κατοικία να «κινδυνεύει» από τις μεθοδεύσεις των servicers.
Μετά τη ψήφιση του περσινού νομοσχεδίου (Ν.5072/2023) από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, για τις αλλαγές του εξωδικαστικού μηχανισμού, αναφορικά με τη διεύρυνση της προστασίας των πραγματικών ευάλωτων, συμπεριλαμβάνοντας και άτομα με αναπηρία, άνω του 67%, καθώς και την αναγκαστική αποδοχή της πρότασης, που θα εξάγει ο αλγόριθμος της πλατφόρμας, από τους πιστωτές, δόθηκε η εντύπωση, πως το πλεονέκτημα, πλέον, περνά στους οφειλέτες.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο αποδείχτηκε ανεφάρμοστο στην πράξη, καθώς οι προτεινόμενες λύσεις του εξωδικαστικού μηχανισμού, δεν είναι οι αναμενόμενες και, σύμφωνα με τις κείμενες νομοθετικές διατάξεις, που προσφάτως θεσμοθετήθηκαν για την προστασία της α’ κατοικίας, σκεπτικό του νομοθέτη ήταν να προστατεύσει αυτές τις ευάλωτες – κοινωνικά και οικονομικά – ομάδες.
Παρά ταύτα, στην πράξη ο αλγόριθμος «ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ» από τις συγκεκριμένες επιταγές και τους κανόνες που θέτει ο Νόμος, με αποτέλεσμα να βλέπουμε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ευάλωτων δανειοληπτών, στους οποίους έχει χορηγηθεί η σχετική βεβαίωση ευαλωτότητας και την προσαρτούν στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού, αλλά δεν μπορούν να ρυθμίσουν, αν κρίνουμε από το τεράστιο ποσοστό απόρριψης της εξαχθείσας λύσης, λόγω εξόφθαλμα υπέρογκων ποσών, που τους ζητείται να καταβάλουν.
Χαρακτηριστικά και σύμφωνα με τα στοιχεία, που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, το ποσοστό οφειλετών που απορρίπτουν την προτεινόμενη ρύθμιση του εξωδικαστικού μηχανισμού, αγγίζει το 80%!
Αυτό συμβαίνει, καθώς κρίνεται ασύμφορο, από τους ίδιους τους οφειλέτες, να αποδεχτούν τις προτεινόμενες δόσεις, αφού ρεαλιστικά είναι αδύνατον να τις εξυπηρετήσουν, μια και το εισόδημα δεν επαρκεί, τόσο στην αποπληρωμή τους κάθε μήνα, όσο και στη βιωσιμότητα αυτών και της οικογένειάς τους, ξεπερνώντας τις οικονομικές τους δυνατότητες.
Στο κενό οι οφειλέτες
Η εν λόγω απόρριψη ρύθμισης οδηγεί τους ευάλωτους οφειλέτες στο απόλυτο… κενό.
Η υπαγωγή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό προσφέρει προστασία της πρώτης και μοναδικής τους κατοικίας.
Όμως, η μη ένταξή τους σε αυτόν τους αφήνει έρμαιο στα «χέρια» των πιστωτών, οι οποίοι, χωρίς να υπολογίζουν τα κριτήρια ευαλωτότητας που πληρούν, κινούνται δικαστικά, για να λάβουν, και με το παραπάνω, την απαίτησή τους, εκποιώντας τη μικρή ακίνητη περιουσία τους.
Εν ολίγοις, τα μέτρα προστασίας για τους ευάλωτους οφειλέτες ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΑ, με την κυβέρνηση να αδυνατεί να δράσει και να επιβληθεί της καταστάσεως.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί ευάλωτη οικογένεια στην Καισαριανή, όπου έγινε πρόσφατα γνωστό, πως, παρά την κατοχή πιστοποιητικού ευαλωτότητας, η εταιρεία διαχείρισης προχώρησε σε πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας της, με την τοπική αυτοδιοίκηση να παρεμβαίνει και να αναδεικνύει την ανάγκη για κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία εκλείπει, από την πρώτη στιγμή που επικρατεί αυτή η κατάσταση των ληξιπρόθεσμων οφειλών στη χώρα.
Από το παρόν φαινόμενο, γίνεται κατανοητό, ότι ακόμα και όταν οι πολίτες αξιοποιούν όλα τα μέσα, τα οποία έχουν στη διάθεσή τους από τους κυβερνητικούς φορείς, αυτά δεν είναι αρκετά για να σταματήσουν την αυθαιρεσία, που επικρατεί.
Η καταπάτηση νομοθετημάτων και η καταστρατήγηση ευρωπαϊκών οδηγιών καλά κρατεί, από τους πιστωτές, ενώ και ο εποπτικός έλεγχος, τον οποίο πρέπει να ασκεί το κράτος, δεν έχει γίνει αισθητός, ούτε στο ελάχιστο, με τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες να καλούνται να βρουν μία βιώσιμη λύση, μακριά από τον δήθεν ανανεωμένο και φιλικά προσκείμενο προς αυτούς, εξωδικαστικό μηχανισμό. Τα δικαστήρια μπορεί να αποτελούν τον μοναδικό αρωγό τους προς το παρόν, ωστόσο οι δικαστικές δαπάνες δεν μπορούν να «καλυφθούν» από έναν οφειλέτη, ο οποίος αποτελεί τεκμηριωμένα ευάλωτο και μετά βίας μπορεί να ανταποκριθεί στα προς το ζήν.
