Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι δεν μπορεί να εκδοθεί από κράτος μέλος προς τη χώρα καταγωγής του υπήκοος τρίτης χώρας στον οποίον έχει αναγνωρισθεί το καθεστώς πρόσφυγα σε άλλο κράτος μέλος. Η αρχή που έχει επιληφθεί της αιτήσεως εκδόσεως πρέπει να έρθει σε επαφή με την αρχή που χορήγησε το εν λόγω καθεστώς. Ενόσω η δεύτερη αυτή αρχή δεν έχει ανακαλέσει το καθεστώς πρόσφυγα, ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί να εκδοθεί.
Η Τουρκία ζήτησε από τη Γερμανία την έκδοση Τούρκου υπηκόου κουρδικής καταγωγής, υπόπτου για την τέλεση ανθρωποκτονίας.
Καλούμενο να αποφανθεί επί της αιτήσεως αυτής, το γερμανικό δικαστήριο διερωτάται αν η έκδοση εμποδίζεται ως εκ του ότι στον ενδιαφερόμενο έχει αναγνωρισθεί το καθεστώς πρόσφυγα στην Ιταλία το 2010, με την αιτιολογία ότι διέτρεχε κίνδυνο να υποστεί πολιτική δίωξη από τις τουρκικές αρχές λόγω της υποστηρίξεώς του στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).
Δεδομένου ότι το ερώτημα αυτό συνδέεται με το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου καθώς και με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το γερμανικό δικαστήριο υπέβαλε σχετικό ερώτημα στο Δικαστήριο.
Το Δικαστήριο απαντά ότι η χορήγηση του καθεστώτος πρόσφυγα στην Ιταλία εμποδίζει την έκδοση του ενδιαφερομένου προς τη χώρα καταγωγής του, από την οποία διέφυγε. Ενόσω οι ιταλικές αρχές δεν έχουν ανακαλέσει το εν λόγω καθεστώς, η έκδοση αποκλείεται.[1] Πράγματι, η έκδοση θα ισοδυναμούσε, στην πραγματικότητα, με τερματισμό του εν λόγω καθεστώτος.
Η αρμόδια γερμανική αρχή πρέπει, βάσει της αρχής της καλόπιστης συνεργασίας, να έρθει σε επαφή με την ιταλική αρχή η οποία χορήγησε το καθεστώς πρόσφυγα.
Αν, κατόπιν της επαφής αυτής, η ιταλική αρχή ανακαλέσει το καθεστώς πρόσφυγα, η γερμανική αρχή πρέπει και αυτή να προβεί στη διαπίστωση ότι ο ενδιαφερόμενος δεν έχει ή δεν έχει πλέον την ιδιότητα του πρόσφυγα.[2] Περαιτέρω, πρέπει να βεβαιωθεί ότι δεν υφίσταται σοβαρός κίνδυνος, σε περίπτωση έκδοσης, να επιβληθεί στον ενδιαφερόμενο στην Τουρκία η ποινή του θανάτου ή να υποστεί αυτός βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση.
Από το ανακοινωθέν τύπου του ΔΕΕ
[1] Το Δικαστήριο τονίζει, πάντως, ότι ο νομοθέτης της Ένωσης δεν έχει θεσπίσει, στο παρόν στάδιο, την αρχή ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να αναγνωρίζουν αυτομάτως τις αποφάσεις περί χορηγήσεως του καθεστώτος πρόσφυγα τις οποίες εκδίδει άλλο κράτος μέλος. Επομένως, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να εξαρτούν την αναγνώριση του συνόλου των σχετικών με το καθεστώς πρόσφυγα δικαιωμάτων στο έδαφός τους από την έκδοση, από τις αρμόδιες αρχές τους, νέας αποφάσεως για τη χορήγηση του καθεστώτος αυτού.
[2] Πράγματι, η επίσημη αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα, από κράτος μέλος έχει αναγνωριστικό μόνο χαρακτήρα. Κατά συνέπεια, ο υπήκοος τρίτης χώρας ή ο ανιθαγενής ο οποίος πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις έχει, εξ αυτού και μόνον του λόγου, την ιδιότητα του πρόσφυγα.
