Σίγουρα την παραπάνω πρόταση την έχουμε ακούσει πολλάκις και ομολογουμένως δεν αποτελεί «έκπληξη».
Δεν θα παριστάνουμε τους έκπληκτους.
Όταν όμως η συγκεκριμένη… «προτροπή» έρχεται δια στόματος ενός εκλεγμένου δημάρχου στον δημόσιο διάλογο, η κατάσταση περιπλέκεται και δικαίως προκαλεί οργή.
«Πρακτικές» που θυμίζουν σε ζούγκλα ή γήπεδο, αθυροστομία και οχετός χυδαιότητας ενός προσώπου που κατέχει μια συγκεκριμένη θέση στην πολιτική σκηνή από τον ίδιο τον λαό, σαφώς και δεν του δίδει κανένα δικαίωμα στον εξευτελισμό του επαγγέλματος.
Του όποιου επαγγέλματος, θα προσθέταμε.
Ο λόγος φυσικά, για τις ντροπιαστικές κουβέντες που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο κ. Αχιλλέας Μπέος, μιλώντας σε δημοσιογράφους, ο οποίος προ λίγων ημερών είπε μεταξύ άλλων: «Ρε σκουπίδια της δημοσιογραφίας, πατσαβούρες δημοσιογράφοι, όσοι είστε τέτοιοι και να ξεκινήσω, άπλυτοι και τι να μην πω. Ρε Τασοπούλου, σε πειράζει το νερό που κόβεται στις 10-11 γιατί κόβεται, σε πειράζει; Γιατί κάνεις μπάνιο; Μια φορά τον μήνα κάνεις μπάνιο. Τι σε νοιάζει εσένα μωρή;».
Για το θέμα, σημειώθηκε σήμερα (1/11) εισαγγελική παρέμβαση για το αδίκημα της διέγερσης διάπραξης εγκλημάτων, καθώς διετάχθη αυτεπάγγελτα προκαταρκτική εξέταση.
Για τον τρόπο που ασκεί ένας δημοσιογράφος τη δουλειά του, μπορεί κανείς να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει. Η κριτική ευπρόσδεκτη, όταν είναι αξιοπρεπής και δεν ξεπερνά τα όρια της ανοχής.
Σαφώς και πολλές φορές, δημοσιογράφοι έχουν κάνει εμάς τους άλλους δημοσιογράφους (και δεν τους αποκαλώ συναδέλφους) ακόμα και να ντρεπόμαστε για την ίδια μας τη δουλειά.
Είτε όταν ισχύει ο όρος παπαγαλάκι, είτε όταν η διαφθορά και τα συμφέροντα επισκιάζουν το επάγγελμα μας, μελανιάζοντας τον ρόλο που πρέπει να επιτελεί ένας επαγγελματίας του χώρου.
Όμως οποιαδήποτε άποψη έχεις, όταν τα επιχειρήματα, η λογική και δίκαιη τοποθέτηση δίνουν τη θέση τους στον εξευτελισμό και την υποκίνηση βίας, αυτόματα χάνεις το δίκιο σου (αν φυσικά έχεις).
Για να «λειτουργήσει» ο συνδυασμός… χρειάζεται προσπάθεια από όλες τις πλευρές. Και πρωτίστως όπως αναφέραμε, αξιοπρέπεια μαζί με ψυχραιμία.
Ειδικά στο θέμα της πολυπαθούς Θεσσαλίας.
Όταν γκρεμίζεται αυτό το σενάριο, τη θέση του παίρνουν οι δικαστικές αίθουσες και οι αλληλομηνύσεις.
Δυστυχώς αποτύχαμε. (πάλι).
