Της Βασιλικής Θάνου- Χριστοφίλου*
*Πρόεδρος του Αρείου Πάγου επίτ. Πρώην Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Ένωσης Ανωτάτων και Ανωτέρων Δικαστών και Εισαγγελέων
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, με την ΕΣΔΑ και με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα έκτακτα περιοριστικά μέτρα, με τα οποία αναστέλλεται η ισχύς θεμελιωδών δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και η ελευθερία της συνάθροισης πρέπει να είναι αναγκαία και πρόσφορα, δηλαδή να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο, που απαιτείται για την αποτροπή του κινδύνου και ο κίνδυνος να μην μπορεί να αποτραπεί με άλλο ηπιότερο μέτρο και να εφαρμόζονται χωρίς διακρίσεις.
Όλα τα ανωτέρω αποτυπώθηκαν και στην απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (Απρίλιος 2020), με την οποία, μετά από προσφυγή ομάδας πολιτών, κρίθηκε ότι η ελευθερία της συνάθροισης είναι θεμελιώδες δικαίωμα κι ότι οι πολίτες δικαιούνται να πραγματοποιούν πολιτικές διαδηλώσεις και κατά την διάρκεια των μέτρων της πανδημίας του κορωνοϊού, απαίτησε, όμως να τηρούνται από τους διαδηλωτές οι πρακτικές των αποστάσεων.
Η ολική απαγόρευση του θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματος της συνάθροισης αντιβαίνει στους ως άνω κανόνες δικαίου.
Η διαδήλωση δύναται να πραγματοποιείται υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι οι διαδηλωτές τηρούν με σχολαστικότητα τα υγειονομικά μέτρα (αποστάσεις, χρήση μάσκας κ.λ.π.).
Οι Δημοκρατικές Κυβερνήσεις υποχρεούνται να σέβονται τους Κανόνες Δικαίου, όπως, επίσης, υποχρεούνται να εφαρμόζουν τα μέτρα που επιβάλλουν, χωρίς διακρίσεις και όχι κατά περίπτωση.
