Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 η δολοφονία που συγκλονίζει την Ελλάδα θα μείνει στην ιστορία ως το «έγκλημα στο Κολωνάκι». Θύμα ο 72χρονος έμπορος και λογοτέχνης Θανάσης Διαμαντόπουλος που δέχθηκε 97 χτυπήματα με σφυρί. Το έγκλημα έγινε σε πολυκατοικία της οδού Διδότου 3 στο Κολωνάκι, στο διαμέρισμα του Διαμαντόπουλου, όπου κατά διαβολική σύμπτωση το 1959 είχαν γυριστεί σκηνές της ταινίας «Έγκλημα στο Κολωνάκι»….
Αυτόπτης μάρτυρας δεν υπήρχε. Η αστυνομία έψαχνε στα τυφλά για τον δράστη και δεν κατέληγε σε κανένα ύποπτο. Αξιωματικός της Γενικής Ασφάλειας δήλωνε στις εφημερίδες «από την πορεία των ερευνών διαπιστώνουμε ότι αποτελεί μυστήριο αυτή η δολοφονία». Λίγες ημέρες μετά, ο γιος του Διαμαντόπουλου, καταγγέλλει στην αστυνομία ως δράστη τον Θανάση Νάσιουτζικ, πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Οι εφημερίδες γράφουν ότι «ο ανακριτής κράτησε στα χέρια του την έγγραφη καταγγελία του 28χρονου Παντελή Διαμαντόπουλου για αρκετό καιρό και τελικά την ενεργοποίησε απαγγέλοντας κατηγορία στον Αθανάσιο Νάσιουτζικ για τον φόνο». Ο Νάσιουτζικ που θεωρείται πλέον ο βασικός ύποπτος, αρνείται τις κατηγορίες και μάλιστα καλεί στο σπίτι τους τους δημοσιογράφους για να τους πείσει ότι είναι αθώος. Τους δείχνει τα χέρια του που τρέμουν. «Με αυτά τα χέρια μπορώ εγώ να σκοτώσω άνθρωπο;». Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι του επισημαίνουν ότι αυτό ακριβώς υποστηρίζει η αστυνομία, ότι δηλαδή το χέρι που σκότωσε τον Διαμαντόπουλο ήταν αδύναμο και ασταθές… Όσο διαρκεί η έρευνα ο Νάσιουτζικ κάνει απόπειρα αυτοκτονίας παίρνοντας υπερβολική δόση χαπιών. Η πολιτική αγωγή αμφισβήτησε την απόπειρα καθώς και τα κίνητρα του Νάσιουζτικ, αλλά οι συνήγοροί του απέδωσαν την ενέργειά του στην τρομακτική αδικία που, όπως είπαν αισθάνθηκε και όχι στην ενδεχόμενη ενοχή του. Ο Θανάσης Νάσιουτζικ προσάγεται στον ανακριτή την Πρωταπριλιά του 1985. Η πρώτη φάση της δικαστικής διερεύνησης θα τελειώσει με την προφυλάκιση του Νάσιουζτικ στον Κορυδαλλό, καθώς ανακριτής και εισαγγελέας τον έκριναν ως ιδιαίτερα επικίνδυνο άτομο. …
Η δίκη αρχίζει τον Απρίλιο του 1986. Στο πλευρό του κατηγορούμενου βρίσκεται η σύζυγός και οι δύο κόρες του, Αρετή και Παυλίνα. Στην Πολιτική Αγωγή ο μετέπειτα πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Στην υπεράσπιση, ο μετέπειτα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Η δίκη κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Στην απολογία του ο Νάσιουτζικ επανέλαβε ότι είναι αθώος: «στον χαρακτήρα μου μπορείτε να βρείτε λάθη, αλλά όχι βιαιότητες». Η απόφαση είναι καταδικαστική….
Ο Νάσιουτζικ περνάει τρία χρόνια στη φυλακή, αλλά τον Μάιο του 1998 έρχεται η ώρα του Εφετείου, όπου καλούνται να καταθέσουν και ιατροδικαστές, για να κρίνουν αν ήταν ικανός να διαπράξει το έγκλημα. Η απόφαση του Εφετείου βγαίνει στις 27 Μαϊου του 1988. Ο Νάσιουτζικ κρίνεται αθώος λόγω αμφιβολιών. Αμέσως μετά την απόφαση, η πλευρά Διαμαντόπουλου δηλώνει ότι θα ζητήσει αναίρεση της απόφασης, αμφισβητώντας το σκεπτικό της. Έτσι, παραπέμπει την απόφαση στον Άρειο Πάγο, ο οποίος θα αναιρέσει την απόφαση. Ο Νάσιουτζικ υποχρεώνεται να καθίσει και πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου και βάσει της πρώτης απόφασης θα ξαναμπεί στη φυλακή. Στο 2ο Εφετείο που γίνεται τον Ιούνιο του 1990, ο Νάσιουτζικ για μια ακόμη φορά, θα αθωωθεί με ψήφους 4 έναντι τριών. Η υπόθεση παραπέμπεται στον Άρειο Πάγο, που θα αποφασίσει ξανά ότι ο Νάσιουτζικ πρέπει να ξαναδικαστεί. Στο τρίτο και τελευταίο εφετείο, ο Νάσιουτζικ θα καταδικαστεί σε 15 χρόνια φυλάκιση. Θα εκτίσει μερικούς μόνο μήνες κάνοντας χρήση της ευνοϊκής διάταξης για το προχωρημένο της ηλικίας του και έχοντας εκτίσει μέρος της ποινής του. Ο Νάσιουτζικ θα αποφυλακιστεί τον Απρίλιο του 1995..
Πηγή: Η μηχανή του χρόνου
