Του Άγγελου Συρρίγου,
καθηγητή Διεθνούς Δικαίου
Με ανάρτησή του ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και βουλευτής της ΝΔ Άγγελος Συρίγος επιχειρεί μία πρώτη ανάλυση της συμφωνίας ανάμεσα σε Αρμένιους και Αζέρους:
«Στις 9 Νοεμβρίου 2020 υπεγράφη συμφωνία καταπαύσεως του πυρός μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στην διαφιλονικούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Η συμφωνία ήταν αποτέλεσμα της συντριπτικής υπεροχής των Αζέρων έναντι των Αρμενίων σε στρατιωτικά μέσα. Η εκμετάλλευση των πλούσιων υδρογονανθράκων του Αζερμπαϊτζάν έδωσε τη δυνατότητα στους Αζέρους να εξοπλισθούν με σύγχρονα όπλα από την Τουρκία και το Ισραήλ. Στο πλευρό των Αζέρων πολεμούσαν τζιχαντιστές που είχε μεταφέρει από τη Συρία ο Ερντογάν. Τούρκοι στρατιωτικοί σύμβουλοι καθοδηγούσαν τον αζερικό στρατό. Οι Αρμένιοι πολεμούσαν πρακτικώς μόνοι τους με ελλιπή μέσα. Η μόνη υποστήριξη που είχαν προήλθε από την αρμενική διασπορά.
Οι μάχες γύρω από την δεύτερη σε μέγεθος πόλη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Σούσα, κατέστησαν τη συμφωνία υποχρεωτική για την αρμενική πλευρά. Η κατάληψή της ευρύτερης περιοχής γύρω από τα Σούσα, θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο την πρωτεύουσα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Στεπανακέρτ.
Για πολλοστή φορά μετά το 1890 (όταν σημειώθηκαν οι πρώτες σφαγές) οι Αρμένιοι βρίσκουν απέναντί τους την Τουρκία. Εάν η Γερμανία εξόπλιζε το Ιράν για να επιτεθεί στο Ισραήλ, θα σηκώνονταν και οι πέτρες. Αντιθέτως η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει με αδιαφορία το γεγονός ότι η χώρα που βαρύνεται για τη συστηματική γενοκτονία των Αρμενίων, επέλεξε για μία ακόμη φορά να επιτεθεί στο συγκεκριμένο έθνος.
Αποδεικνύεται ότι η ρητή αναγνώριση των γενοκτονιών έχει ουσία και δεν είναι μία τυπική πράξη, ένα απλό μνημόσυνο προς τους νεκρούς».
