Γράφει ο Ευάγγελος Κ. Τρανώρης Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπάρχουν στιγμές στη δικηγορία που δεν μετριούνται σε αμοιβές, αποφάσεις ή δικογραφίες. Μετριούνται σε ανάσες ανακούφισης, σε δάκρυα που σταματούν λίγο πριν πέσουν, σε σπίτια που μένουν όρθια.Μετά από έναν εξαντλητικό αγώνα, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή, καταφέραμε να σώσουμε το σπίτι εντολέως μας από πλειστηριασμό.
Μιας γυναίκας που ανήκε στην κατηγορία των ευάλωτων οφειλετών.
Μιας γυναίκας που, παρότι ο νόμος την προστάτευε, βρέθηκε αντιμέτωπη με την αδιαλλαξία και την επιθετικότητα μιας εταιρείας διαχείρισης που επέμενε να προχωρά, αδιαφορώντας για ανθρώπους, για συνθήκες, για ζωές.
Χωρίς χρήματα.
Χωρίς καμία βεβαιότητα.
Με μόνη «πολυτέλεια» την επιμονή και την πίστη ότι δεν μπορεί, δεν πρέπει, να χάνεται ένα σπίτι έτσι, τρέξαμε, πιέσαμε και εξαντλήσαμε κάθε νομικό και ανθρώπινο περιθώριο.
Και στο τέλος, τα καταφέραμε.
Γιατί πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν οικογένειες.
Πίσω από τους φακέλους υπάρχουν παιδιά.
Και πίσω από κάθε πλειστηριασμό υπάρχει ένα τραπέζι που κινδυνεύει να μείνει άδειο.
Αυτές τις μέρες, μια οικογένεια θα κάνει Χριστούγεννα στο σπίτι της.
Και αυτό, για μένα, είναι η ουσία του αγώνα. Να μην παραιτούμαστε.
Να μην συνηθίζουμε την αδικία.
Να θυμίζουμε ότι το δίκαιο χωρίς ανθρωπιά είναι απλώς βία με γραβάτα.
Συνεχίζουμε. Μέχρι τέλους.
Γιατί κάποια σπίτια δεν είναι «ακίνητα». Είναι ζωές.
Υ.Γ θα με βρείτε απέναντι σε κάθε καταχρηστικότητα σας… μέχρι τέλους
