H Μαρία Καρρά, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Γιώργου Τράγκα αναφέρθηκε σε όλα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, περί χλιδάτης ζωής και αμύθητης περιουσίας, καθώς και για την έρευνα των Αρχών, επισημαίνοντας ότι μέχρι τώρα δεν έχει κατηγορηθεί κανείς για οτιδήποτε.
Η Μαρία Καρρά επεσήμανε πως ούτε όλα τα πολυτελή ακίνητα υπάρχουν, ούτε η ίδια ζει στο Μαϊάμι, ενώ έκανε λόγο αναφερόμενη στον εαυτό της, για «δολοφονία χαρακτήρα» από κάποιους που κρύβονται πίσω από τα «fake news».
Παράλληλα, η Μαρία Καρρά αποκάλυψε πως έγινε απόπειρα κατά της ζωής της τον περασμένο Απρίλιο μιλώντας στην εφημερίδα « Real News .
«Ο Γιώργος είχε μια περιουσία, που στην πραγματικότητα, όμως, απέχει πολύ από αυτά που δημοσιεύονται. Εγώ διάλεξα τον δρόμο της απόλυτης διαφάνειας για να φανεί ακριβώς ποια είναι τα ακίνητα, πού βρίσκονται και πόση είναι η περιουσία. Ζήτησα να γίνει απογραφή» δήλωσε η Μαρία Καρρά.
Και οι φωτογραφίες;
Εμφανίστηκαν στοιχεία που δεν υπάρχουν. Κάποια στιγμή είχαν και ολόκληρο κτίριο, δεξιά από εκεί που μένω. Σκέφτηκα να πάω να χτυπήσω ένα κουδούνι και να πω: Συγγνώμη, κατέβα εσύ, να μείνω εγώ…
Δεν θα σταθώ στα 100 εκατομμύρια που γράφτηκε πως είναι η αξία των ακινήτων, αλλά στο πόρισμα της Αρχής, στο οποίο γίνεται λόγος για μια περιουσία τουλάχιστον 23 εκατ., όταν τα εισοδήματά σας την περίοδο 2002-2020 ήταν 6 εκατ., που αναφέρει θυρίδες, ράβδους χρυσού, offshore εταιρείες, «αχυρανθρώπους»…
Η Καρρά πού είναι σε όλο αυτό; Η Καρρά δεν είναι σε καμία εταιρεία. Εγώ τα δήλωνα όλα κανονικά. Και πόθεν έσχες υπέβαλα μέχρι το 2012-2013 που έκλεισα το μπλοκάκι μου. Από το 2016 με απόφαση των ελληνικών Αρχών, ο Γιώργος Τράγκας και η Μαρία Καρρά ήταν κάτοικοι εξωτερικού. Με όλα τα χαρτιά κατατεθειμένα. Ουδέποτε τέθηκε όλο αυτό το διάστημα κάποιο θέμα. Από τότε που πέθανε ο Γιώργος, ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Οσον αφορά τώρα στα 23 εκατομμύρια, πώς υπολογίζεται αυτή η περιουσία;
Δημοσιεύματα ανέφεραν ότι υπάρχουν εικονικές μεταβιβάσεις ακινήτων, αξίας πολλών εκατομμυρίων, για τα σπίτια που τελούν υπό δέσμευση με βάση τη διάταξη του προέδρου της Αρχής ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, τα οποία έχουν αγοραστεί τη δεκαετία του 1990, έναντι προφανώς κάποιου άλλου ποσού. Εγώ αγόρασα 10 χρόνια μετά, το 2010, έναντι συγκεκριμένου τιμήματος.
Ο έλεγχος για ξέπλυμα πρέπει να διενεργείται την ώρα που πραγματοποιούνται οι αγορές. Αν ένα σπίτι που το πήρα το 1999, ή το 2000, και έκανε 100.000 δραχμές, ας πούμε, και τώρα κάνει 500.000 ή 800.000, υπάρχει τεράστια διαφορά. Αρα να δούμε λίγο και τα 23 εκατ. πώς κάθονται και πώς ενώνονται. Eδώ, όμως, μιλάμε για τη Μαρία και αυτή τη στιγμή η Μαρία έχει δικό της σπίτι, το πατρικό της, το σπίτι που αγόρασε το 2010, αυτό που μεταβιβάστηκε νόμιμα. Το οποίο, μάλιστα, αποτέλεσε αντικείμενο ελέγχου και στο τέλος αθωωθήκαμε από το δικαστήριο.
Για όλα υπάρχουν συμβόλαια. Δεν έχουν γίνει στον «αέρα». Τα δημοσιεύματα είχαν μέσα πράγματα τα οποία δεν υπάρχουν. Στοχοποιήθηκα από την αρχή. Με μεγάλα γράμματα έγραφαν “η χήρα που τα ήξερε όλα’’. Λες και ο Γιώργος ήταν ένα πιόνι στα χέρια μου και εγώ έκανα τα πάντα όλα. Ήθελα να στείλω εξώδικο για να πω “δεν υπάρχουν αυτά, γιατί γράφονται;’’. Και η απάντηση που είχα από τους τότε νομικούς μου παραστάτες ήταν ότι δεν απαντάμε στα δημοσιεύματα. Μέσα στο πένθος, στην τρέλα, στο απόλυτο σοκ, η πρώτη μου σκέψη ήταν: Πώς γράφονται, πώς λέγονται αυτά και δεν απαντώ; Και μένω στα δημοσιεύματα, διότι τα δημοσιεύματα δημιουργούν κλίμα. Και δημιουργούν αντίστοιχο κλίμα και στη Δικαιοσύνη, άρα, λοιπόν, η μη απάντηση, ή η μη αποκατάσταση της όποιας πραγματικότητας σε επίπεδο επικοινωνιακό, άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν. Η δική μου σιωπή παρερμηνεύτηκε.
Εγώ επέλεξα να πάω θεσμικά. Με υπόμνημά μου απάντησα σε όλα: δεν έχω αυτό, δεν έχω εκείνο. Αλλά δεν θέλω να πάμε στην ουσία. Εγώ μιλάω στη Δικαιοσύνη, δεν θα βγω να κάνω τηλεδίκες. Άλλοι δίκασαν και καταδίκασαν. Με έβγαλαν Ρωχάμη. Εγώ επέλεξα να μιλήσω εκεί που πρέπει, να πω αυτά που πρέπει και να περιμένω υπομονετικά την ώρα που θα τελειώσει αυτή η διαδικασία. Όσον αφορά σε αυτό το 60σελιδο πόρισμα της Αρχής, εγώ που υποτίθεται ότι ερευνώμαι, δεν μπορώ να έχω πρόσβαση.
Έτσι μου είπαν και στην Αρχή και στην Εισαγγελία. Μου έχουν δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία μου και μου λένε πως “αυτό που βασικά ερευνάται είναι η περιουσία του Γιώργου Τράγκα και ενδεχόμενη εμπλοκή δική σου. Μέχρι τότε, όμως, ό,τι είναι δικό σου”, τα χωράφια του παππού μου που έγραφαν ειρωνικά, “είναι δεσμευμένο”.
Λες και αποτελούν προϊόν ξεπλύματος χρήματος του Γιώργου ή δικού μου τα χωράφια του παππού μου που κληρονόμησα ή το πατρικό μου σπίτι! Μιλάμε για ομηρία. Εδώ επανέρχομαι στο επικοινωνιακό κομμάτι, σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, τα απίστευτα fake news. Kάποιοι έπαιξαν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Πίσω από όλα αυτά υπάρχουν ονόματα και υπεύθυνοι.
Υποψιάζεστε δηλαδή συγκεκριμένα πρόσωπα;
Υποψιάζομαι πολλούς. Επειδή, όμως, εγώ πάντα μιλάω με στοιχεία, με χαρτιά, με αποδείξεις, θα μιλήσω όταν πρέπει. Αλλά σίγουρα η ένταση, η προβολή, το περιεχόμενο του επικοινωνιακού κανιβαλισμού δεν ήταν δημοσιογραφία, δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Ο Γιώργος είχε μια προσωπικότητα, ήταν ένα πρόσωπο που τραβούσε το ενδιαφέρον.
Ο τρόπος που το χειρίστηκαν συνάδελφοι, εντός πολλών εισαγωγικών, μου θύμισε αυτό που έλεγε ο ίδιος: διατεταγμένη υπηρεσία. Ενδεικτικά θα αναφέρω το θέμα της διαθήκης. Η οποία ήταν κατατεθειμένη στο δικαστήριο του Μονακό και, ενώ ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, δημοσιεύεται. Βλέπω πρωτοσέλιδο τα γράμματα του Γιώργου. Πώς αυτό δικαιολογείται δημοσιογραφικά και τι σημαίνει;
Σκεφτείτε το σε συνδυασμό με τα δημοσιεύματα, πριν ακόμα έρθει η διαθήκη, για την αμύθητη περιουσία των 100, 200, δεν ξέρω πόσων εκατομμυρίων, που η Καρρά τη γνώριζε, που η Καρρά τη διαχειριζόταν, που ο Τράγκας ήταν το ‘‘πιόνι’’ της. Εδώ μιλάμε για μια δολοφονία χαρακτήρα, του δικού μου χαρακτήρα. Και μέσα σε όλα αυτά, ξαφνικά, έχω μια απόπειρα κατά της ζωής μου.
Πότε και πώς έγινε αυτό;
Τον Απρίλιο, στην Ελλάδα. Έχω κάνει και μήνυση κατά αγνώστων. Πήγα στη μητέρα μου στην Εδεσσα με το αυτοκίνητο. Εν τω μεταξύ, είχα ζητήσει να γίνει το προγραμματισμένο σέρβις. Στο χωριό το αφήνω μέσα σε φυλασσόμενο χώρο, στο σπίτι μου. Επιστρέφοντας, διανυκτερεύω εδώ στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα θα έφευγα για Μονακό. Ζήτησα από έναν οικογενειακό φίλο να με πάει στο αεροδρόμιο. Παίρνει το αυτοκίνητο, το οποίο σημειώνω ότι μόλις είχε κάνει σέρβις. Στον δρόμο μου λέει: «Ακούς έναν θόρυβο στο αυτοκίνητο;». Εγώ δεν άκουγα κάτι. Επειδή έπρεπε να στείλω κάποια πράγματα στο χωριό, του ζήτησα, αν μπορεί, να τα πάει αυτός με το αυτοκίνητό μου και να το φέρει μετά πίσω.
Την επόμενη μέρα λοιπόν πάει στο χωριό. Στον γυρισμό, ωστόσο, άκουγε πιο έντονα τον θόρυβο. Οπως διαπιστώθηκε, είχε πρόβλημα το σύστημα πέδησης, η δαγκάνα. Και συγκεκριμένα, πίσω από τη δαγκάνα υπάρχει ένα σπείρωμα, το οποίο είχε πειραχθεί από ανθρώπινο χέρι, ούτως ώστε στο ταξίδι που θα πήγαινα, σε απότομο φρενάρισμα, να έφευγε η δαγκάνα και εγώ να είχα συγχωρεθεί. Μάλιστα, το σπείρωμα δεν ήταν φθαρμένο, γιατί ήταν καινούργιο. Ο δε κύριος που έκανε το σέρβις δεν ασχολήθηκε καθόλου με το συγκεκριμένο κομμάτι, δεν το άλλαξε. Όπως μου είπαν στο συνεργείο, αλλά και ο πραγματογνώμονας που ήρθε, είχα άγιο.
Αυτός είναι ο λόγος που το μεγαλύτερο διάστημα είστε εκτός Ελλάδας;
Θεώρησα ότι εδώ πέρα δεν είμαι ασφαλής. Υπήρξε ευθεία απειλή κατά της ζωής μου. Πρέπει να αναζητηθεί ποιος και γιατί, 4 μήνες μετά το, θάνατο του Γιώργου και με όλα αυτά που συνέβαιναν, θα ήθελε να πάθω εγώ ένα ατύχημα.
