Γράφει η Ελένη Τσιάβο
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου χαρακτηρίστηκε πολλές φορές ως λειτούργημα και εν μέρει όχι αδίκως.
Η διαπίστωση αυτή στηρίχτηκε στο γεγονός ότι χρέος του κάθε δημοσιογράφου αποτελεί να αποκαλύπτει και να υπερασπίζεται με πάθος την αλήθεια, να υπογραμμίζει την αξία της αυθεντικής δημοκρατίας, να ενημερώνει και να ευαισθητοποιεί την κοινωνία προβάλλοντας τα γεγονότα βάσει της ηθικής και των αρχών της δημοσιογραφίας.
Μα πάνω απ’ όλα βάζοντας στην άκρη το προσωπικό «Εγώ» του.
Η εφαρμογή του κώδικα δεοντολογίας συνοψίζεται στο σεβασμό του ανθρώπινου προσώπου, του κοινωνικού συνόλου, και στην υπηρέτηση του γενικού συμφέροντος όλων των πολιτών, με ακρογωνιαίο λίθο την προάσπιση της Δημοκρατίας.
Θα μιλήσω και για την «μαγεία» του δικαστικού ρεπορτάζ.
Η αποκάλυψη θεμάτων που απασχολούν την επικαιρότητα με ορθή επιχειρηματολογία αλλά και με «αποδείξεις» θέτουν σε καθημερινή εγρήγορση τον δικαστικό συντάκτη που λειτουργεί ως τη φωνή του νόμου και της δικαιοσύνης.
Θα πρέπει ως δημοσιογράφος να διακρίνεσαι για την αξιοπιστία, την εγκυρότητα, το θάρρος σου.
Αυτό καθώς πολλές φορές θέματα του ρεπορτάζ θα σε λυγίσουν και θα αναγκαστείς να κολυμπήσεις γρήγορα σε βαθιά νερά. Μπορεί να κλάψεις, να θυμώσεις με περιπτώσεις και υποθέσεις που συγκλονίζουν το ευρύ κοινό και ξεπερνούν τα όρια της κοινής λογικής. Πρέπει ωστόσο να σταθείς αγέρωχος στο ύψος σου και να γράψεις την πραγματικότητα ως έχει.
Δίχως μεροληψία, δίχως υποκειμενικότητα.
Η ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι ασύδοτος και να μιλάς ή να γράφεις δίχως επιχειρήματα ή να στηρίζεσαι σε ένα φανταστικό σενάριο λόγω άμεσων συμφερόντων.
Με τεράστιο κεφάλαιο το ζήτημα των «fake news» που αμαυρώνουν την ουσία της ειδησεογραφίας…
Πως όμως δεν γίνεσαι «συνένοχος» ως δημοσιογράφος σε αυτό το άσχημο παιχνίδι του ψεύδους;
Σημαντικά στοιχεία που δεν πρέπει να παρακάμπτονται και να καθρεφτίζουν την ποιότητα της δουλειάς σου είναι η γνώση, η βαθιά μελέτη και αναζήτηση σπιθαμή προς σπιθαμή των υποθέσεων. Είναι οι πολίτες (ως ακροατές ή αναγνώστες) που έχουν το δικαίωμα στην πραγματική, καθαρή, ενημέρωση και αυτό πρέπει να είναι ο θεμελιώδης σκοπός και η πετυχημένη συνταγή του δικαστικού (και όχι μόνο) ρεπορτάζ.
Δημοσιογραφία θα πρέπει να σημαίνει αφιλοκέρδεια, με «όπλο» την ειλικρίνεια και το ήθος για την προβολή της πραγματικότητας. Και αν όλα αυτά μοιάζουν ιδεατά σε έναν κόσμο που διαρκώς αμφισβητείται- με τις αξίες να αλλάζουν όπως και οι εποχές- θα πω, πως υπάρχει ακόμα ελπίδα.
Τρανταχτά εξάλλου παραδείγματα συναδέλφων το επιβεβαιώνουν μέσω της δουλειάς και της αξιοπρέπειας τους.
