Οι περισσότεροι οφειλέτες, εκτός από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που προέκυψαν, μετά από δανειακές συμβάσεις, τις οποίες είχαν υπογράψει κατά το παρελθόν με τις τράπεζες, παράλληλα αντιμετωπίζουν αντίστοιχες με το Δημόσιο και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Λόγω δε της οικονομικής κρίσης και με σκοπό την προστασία της πρώτης τους κατοικίας, πολλοί δανειολήπτες, μη μπορώντας πλέον να καταβάλλουν τις απαιτούμενες μηνιαίες δόσεις και φόρους, υπέβαλαν την αίτησή τους στον Ν.3869/2010, προκειμένου να ρυθμίσουν δικαστικώς.
Αντίστοιχη περίπτωση αποτελεί ανδρόγυνο οφειλετών – εντολέων του Δικηγορικού Οίκου «Lekkakou & Associates – Law Firm», το οποίο υπέβαλε αίτηση στον γνωστό «Νόμο Κατσέλη», καθώς το ετήσιο εισόδημα αμφότερων, δεν μπορούσε να «καλύψει» την αποπληρωμή των μηνιαίων δόσεων, απέναντι στις τράπεζες, αλλά και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.
Συγκεκριμένα, η αίτηση υποβλήθηκε το 2015, με τις συνολικές οφειλές του ζεύγους να ανέρχονται γύρω στις 200.000€ και το μηνιαίο τους εισόδημα να υπολογίζεται μόλις στα 1.000€, καθώς ο σύζυγος, μετά από παύση εργασίας του ως ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά και απόλυση από τη μεταγενέστερη δουλειά του, απασχολούταν ως υπάλληλος με τον κατώτατο μισθό, ενώ η έτερη οφειλέτρια εργαζόταν συγκεκριμένους μήνες του χρόνου με πολύ χαμηλές απολαβές. Να σημειωθεί, ότι καμία άλλη πηγή εισοδήματος δεν υπήρχε, ενώ και η αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας που διαθέτει ο πρώτος, αποδεικνύεται μικρή.
Με τα παραπάνω κριτήρια, ως ήταν ορθό, το Δικαστήριο, κατόπιν της συζητήσεως που διεξήχθη 3 χρόνια αργότερα από την αίτηση, δέχτηκε το σύνολο των ισχυρισμών του δικηγορικού μας οίκου και εξέδωσε δεκτή απόφαση, όπου όριζε μηδενική καταβολή δόσεων για το χρονικό διάστημα που είχε παρέλθει από το 2015, προστατεύοντας την πρώτη κατοικία του ζεύγους και ρυθμίζοντας παράλληλα δόση για κάθε οφειλέτη, από το 2019 και μετά, το ποσό των 90,66€ πλέον τόκου, συμπεριλαμβάνοντας και τις οφειλές του συζύγου προς τον ΕΦΚΑ.
Παρά τη δεκτή απόφαση, ο κοινωνικός φορέας ασφάλισης άσκησε έφεση κατά αυτής, με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ωστόσο, να μη συμμετέχουν. Εν τέλει, οι ενστάσεις του ΕΦΚΑ, ο οποίος θεωρούσε, πως δεν προβλέπεται να ενταχθούν οι οφειλές προς τα δημόσια ταμεία στον Νόμο, καθώς υποστήριζε, ότι δεν ήταν βεβαιωμένες οι ασφαλιστικές εισφορές του δανειολήπτη και δεν είναι εξακριβωμένο, το αν έφερε ο οφειλέτης την εμπορική ιδιότητα κατά το διάστημα εκείνο, δεν έγιναν δεκτές. Η έφεση απορρίφθηκε με απόφαση που εκδόθηκε το 2020 και επικαιροποίησε την αρχική, δικαιώνοντας εκ νέου τους οφειλέτες.
Ο ΕΦΚΑ, ακόμη και μετά την απόρριψη της εφέσεώς του, επανήλθε, ασκώντας και αίτηση αναιρέσεως, ως συνηθίζει το δημόσιο να εξαντλεί όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας. Για τρίτη φορά, οι οφειλέτες δικαιώθηκαν, αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα, με τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία δημοσιεύτηκε πριν λίγους μήνες, με το ανώτατο δικαστήριο να συμφωνεί και αυτό με το επιχείρημά μας, ότι είναι δηλαδή συνταγματικά επιβεβλημένη η ένταξη των οφειλών προς τα δημόσια ταμεία στον Ν.3869/2010, σύμφωνα και με την τροποποίηση αυτού, από τον Ν.4336/2015, πέρα σαφώς από κοινωνικά και οικονομικά επιβεβλημένη και αναγκαία, λόγω της κρίσης που έπληξε τη χώρα μας.
Συμπερασματικά, οι δύο οφειλέτες, ως φυσικά πρόσωπα, δικαίως εντάχθηκαν στον Ν.3869/2010, αφού παρήλθαν, χωρίς δόλο, σε μόνιμη και γενική αδυναμία αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, οι οποίες δημιουργήθηκαν την περίοδο της οικονομικής κρίσης της χώρας και μετά, καθώς τα εισοδήματα τους μειώθηκαν δραματικά, ενώ και οι ισχυρισμοί του κοινωνικού φορέα ασφάλισης καταρρίφθηκαν δικαστικώς, τόσο την πρώτη, όσο και τη δεύτερη φορά, αφού, όπως ορίζεται από την τροποποίηση που αναφέρθηκε, πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και οι οφειλές προς αυτόν, μέσα στα πλαίσια της ένταξής των δανειοληπτών στον Νόμο Κατσέλη. Τα δικαστήρια δέχτηκαν τα επιχειρήματα του δικηγορικού μας οίκου και την προσκομιζόμενη από εμάς σχετική νομολογία, προς αντίκρουση των ενστάσεων του ΕΦΚΑ, με τους δανειολήπτες να συνεχίζουν να καταβάλλουν τη μηνιαία δόση, που όρισε το 2019 η δεκτή απόφαση ένταξής τους στον σχετικό Νόμο.
Απόσπασμα του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο «ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ στην αναγκαστική εκτέλεση» με υπότιτλο «Περί Πλειστηριασμών – Από τη θεωρία στην πράξη» ISBN 978-618-00-3736-4
