Ο Federico Carboni, ένας 44 τετραπληγικός από την Σενιγκάλια, έγινε το πρώτο άτομο στην Ιταλία που έφυγε από τη ζωή με υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Ο 44χρονος γνωστός ως «Mάριο», επεβίωσε, αυτοθέλητα, στο σπίτι του μετά τη χορήγηση συγκεκριμένης δόσης φαρμάκου μέσω ειδικού μηχανήματος, που κοστίζει 5.000 ευρώ.
Ο Mario είναι ο πρώτος άνθρωπος στην Ιταλία που μπόρεσε να αξιοποιήσει πλήρως το δικαίωμα της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας αφότου νομιμοποιήθηκε στη χώρα με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Το κόστος, στο σύνολό του, για να προχωρήσει στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία έπρεπε να καλυφθεί από τον ίδιο και η ένωση Luca Coscioni, η οποία υπερασπίζεται το δικαίωμα στην επιλογή του θανάτου έκανε έρανο για τη συγκέντρωση του ποσού.
Μαζί τους στις τελευταίες του στιγμές ήταν η οικογένεια και φίλοι του.
Η ιστορία του έχει απασχολήσει κατά καιρούς τα ιταλικά ΜΜΕ.
Σε ηλικία 32 ετών περίπου είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα από τότε βρισκόταν καθηλωμένος στο κρεβάτι. Έκτοτε είχε συνταχθεί με την Luca Coscioni προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη διεκδικώντας την νομιμοποίηση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στην Ιταλία.
Διατηρούσε την πραγματική του ταυτότητα κρυφή μέχρι έως ότου να αφήσει την τελευταία του πνοή.
«Δεν αρνούμαι πως λυπάμαι για το ότι αποχωρώ από τη ζωή, θα ήμουν ψεύτης εάν έλεγα το αντίθετο γιατί η ζωή είναι η φανταστική και έχουμε μόνο μία.
Αλλά, δυστυχώς, έτσι ήταν. Έκανα το κάθε τι για να ζήσω όσο καλύτερα μπορούσα και προσπάθησα να αναρρώσω στο έπακρο από την αναπηρία μου, αλλά τώρα είμαι στο τέλος του δρόμου, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Δεν έχω καμία αυτονομία στην καθημερινή ζωή, είμαι στο έλεος των γεγονότων, εξαρτώμαι από τους άλλους για τα πάντα, είμαι σαν μια βάρκα που παρασύρεται στον ωκεανό.
Έχω επίγνωση της φυσικής μου κατάστασης και των μελλοντικών μου προοπτικών, γι’ αυτό και είμαι απόλυτα γαλήνιος και ήρεμος για το τι πρόκειται να κάνω.
Με την Ένωση Luca Coscioni υπερασπιστήκαμε τους εαυτούς μας επιτιθέμενοι και επιτεθήκαμε αμυνόμενοι, δημιουργήσαμε νομοθετικά και ένα κομμάτι της ιστορίας στη χώρα μας, και είμαι περήφανος και τιμημένος που ήμουν στο πλευρό σας.
Τώρα είμαι επιτέλους ελεύθερος να πετάξω όπου θέλω» ήταν τα τελευταία του λόγια.
