Τα τελευταία χρόνια, που χαρακτηρίστηκαν από την οξύτατη οικονομική κρίση και την αύξησης της εγκληματικότητας, δεν ήταν λίγοι οι συμπολίτες μας που επέλεξαν να κάνουν χρήση τραπεζικών θυρίδων προκειμένου να εναποθέσουν εκεί πολύτιμα αντικείμενα ή ακόμη και μετρητά.
Στις καθημερινές μας επαφές με τους εντολείς μας όμως, έχουμε διαπιστώσει την μάλλον δικαιολογημένη τους άγνοια σχετικά με τις νομικές διατάξεις που διέπουν τη συγκεκριμένη πρακτική, καθώς παραμένει διάχυτη η εντύπωση στην ελληνική κοινωνία ότι οι τραπεζικές θυρίδες βρίσκονται στη σφαίρα του απυρόβλητου.
Η σύμβαση με την οποία ανώνυμη τραπεζική εταιρεία παραχωρεί σε φυσικό πρόσωπο τη χρήση θυρίδας θησαυροφυλακίου έναντι ανταλλάγματος φέρει τον χαρακτήρα της μίσθωσης πράγματος, επί της οποίας εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 574 επ. του Αστικού Κώδικα. Η εκμισθώτρια τράπεζα αναλαμβάνει την υποχρέωση απέναντι στον μισθωτή να παράσχει σε αυτόν τη χρήση της θυρίδας, στην υποχρέωση δε αυτή εξαντλείται η ευθύνη που η εκμισθώτρια τράπεζα αναλαμβάνει από την εν λόγω σύμβαση. Τα τοποθετούμενα στην θυρίδα πράγματα δεν παραδίδονται στην τράπεζα από το μισθωτή αλλά εναποτίθενται στην θυρίδα από αυτόν ενώ η εκμισθώτρια τράπεζα δεν γνωρίζει ούτε μπορεί να ελέγξει το περιεχόμενο της θυρίδας.
Σε περίπτωση κατασχέσεως του περιεχομένου της θυρίδας, η εκμισθώτρια τράπεζα θεωρείται τρίτη απέναντι στους πιστωτές του μισθωτή εφαρμοζομένων των διατάξεων για την κατάσχεση εις χείρας τρίτου, η δε τράπεζα υποχρεούται σε δήλωση αναφορικά με την ύπαρξη η μη θυρίδας που να εκμισθώνει στον καθου η κατάσχεση σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 982 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Συμπερασματικά, είναι απολύτως δυνατή η κατάσχεση του περιεχομένου τραπεζικής θυρίδας παρά την διάχυτη αντίθετη αλλά αυθαίρετη άποψη των περισσοτέρων πολιτών. Η μίσθωση θυρίδας λοιπόν θα πρέπει να γίνεται πάντοτε με σύνεση και λόγω πραγματικών αναγκών που αυτή δύναται να καλύψει λαμβανομένων υπ’ όψιν και των ανωτέρω.
Γράφουν οι:
