Η Intrum, όπως και οι περισσότερες εταιρείες διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζικών ιδρυμάτων, αψηφούν τις προσπάθειες του δανειολήπτη να ρυθμίσει τις οφειλές του, προσφεύγοντας στα δικαστήρια, προκειμένου να αποσβέσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος από αυτόν, με σκοπό την εκποίηση της ακίνητής του περιουσίας και την οικονομική του «καταστροφή», επί της ουσίας.
Δανειολήπτης – εντολέας του Δικηγορικού Οίκου «Lekkakou & Associates – Law Firm», αποτελεί αντίστοιχο παράδειγμα της τακτικής αυτής.
Ο συγκεκριμένος οφειλέτης, στα πλαίσια της επαγγελματικής του δραστηριότητας ως μεγαλέμπορος ηλεκτρολογικών συσκευών στην Κρήτη, αιτήθηκε και έλαβε πίστωση ποσού, ύψους 200.000€.
Στην εν λόγω σύμβαση, η Τράπεζα προχώρησε στην εγγραφή προσημειώσεων, σε ακίνητα του οφειλέτη, προκειμένου να εξασφαλίσει, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την απαίτηση της, καθώς και την πρόσθετη πράξη αυτής, η οποία υπογράφηκε μεταγενέστερα.
Παρότι, ο δανειολήπτη, επί σειρά ετών παρέμενε συνεπής, καθώς η επιχείρησή του αποτελούσε υπόδειγμα στα Χανιά και ήταν απόλυτα κερδοφόρα, με τη δανειακή απαίτηση να εξυπηρετείται κανονικά, η οικονομική κρίση ανέτρεψε τα δεδομένα, όπως και στους περισσότερους ελεύθερους επαγγελματίες.
Η συνεχιζόμενη μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων σε μηχανολογικούς και ηλεκτρολογικούς εξοπλισμούς, μηχανήματα και εργαλεία, η υψηλή φορολόγηση των ακινήτων, οι αυξήσεις στην φορολογία, η ανυπαρξία επιδοτήσεων, αλλά και οι καθυστερήσεις πληρωμών από ιδιώτες, έπληξαν σοβαρότατα την «υγιή» λειτουργία της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να αδυνατεί, μετά από κάποιο σημείο, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αφού παρουσίασε έλλειψη ρευστότητας και οικονομική καθίζηση.
Βλέποντας λοιπόν, ο οφειλέτης, ότι είχε περιέλθει σε αδυναμία, ως προς την εξυπηρέτηση της προαναφερθείσας σύμβασης πίστωσης, αποφάσισε να ζητήσει τη ρύθμιση των οφειλών του, με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής, πληρώνοντας μηνιαίως μία χαμηλότερη δόση, χωρίς ωστόσο να βρει καμία ανταπόκριση από την τράπεζα, η οποία, παρόλες τις επανειλημμένες προσπάθειες του δανειολήπτη, εντελώς καταχρηστικά και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, το 2018 προχώρησε, αρχικά σε καταγγελία του δανείου και σε δεύτερο χρόνο, στην κοινοποίηση διαταγής πληρωμής, με την ανακοπή κατά αυτής, να αναμένεται να εκδικαστεί σε λίγους μήνες.
Με την δανειακή απαίτηση να έχει μεταβιβασθεί πλέον, από την Τράπεζα στην «INTRUM HELLAS», ο δανειολήπτης συνέχισε τις προσπάθειες για ρύθμιση, υποβάλλοντας την αίτησή του στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού, αλλά και προτείνοντας, μάλιστα, την οικειοθελή εκποίηση δύο αγροτεμαχίων, με την εταιρεία διαχείρισης, να μην απαντά ουσιαστικά στην πρότασή του, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος επιβολής κατάσχεσης, εφόσον δεν έχει ακόμα εκδικαστεί η ανακοπή, κατά της διαταγής πληρωμής.
Για τον λόγο αυτό, η άμεση προσφυγή του οφειλέτη στο δικαστήριο, για κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, αποτελούσε μονόδρομο, με το Πρωτοδικείο να κρίνει, ως καταχρηστική, τη συμπεριφορά, αρχικά της Τράπεζας, η οποία εξέδωσε τη Διαταγή Πληρωμής, ενώ είχε ήδη διατυπωθεί η πρόθεση του δανειολήπτη για ρύθμιση και εν συνεχεία της «INTRUM HELLAS», η οποία προβαίνει σε απειλές κλιμάκωσης των ενεργειών κατά της περιουσίας του, παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις. Με αυτόν τον τρόπο, το δικαστήριο προστάτευσε τον οφειλέτη, αναστέλλοντας κάθε πράξη εναντίον αυτού και της οικογένειάς του.
Εν ολίγοις, η κατάσταση, στην οποία περιήλθε ο δανειολήπτης, αποτελεί απόρροια, αποκλειστικά της απαράδεκτης, αντισυμβατικής και καταχρηστικής συμπεριφοράς της τράπεζας, η οποία δεν ενδιαφερόταν για μία βιώσιμη λύση, αλλά απέβλεπε στην οικονομική του εξόντωση, καθώς γνώριζε εξ’ αρχής, ότι ήταν αδύνατο να εξυπηρετήσει τις οφειλές, από ένα σημείο και μετά, επιβαρύνοντάς τον με περαιτέρω τόκους υπερημερίας και την INTRUM να συνεχίζει το έργο αυτής.
