Γράφει ο Ευστάθιος Ι. Κολόβαρης, Δικηγόρος
HMLAW / Μεϊδάνης – Σερεμετάκης & Συνεργάτες δικηγορική εταιρεία
Η διαμεσολάβηση ως εναλλακτικός τρόπος επίλυσης διαφορών προάγει την ελευθερία των μερών στην εξεύρεση αμοιβαίως επωφελούς λύσης, με τρόπο γρήγορο, οικονομικό και ευέλικτο. Η διαμεσολάβηση δεν συνιστά τρόπο απονομής δικαιοσύνης, διότι ο διαμεσολαβητής δεν ενέχει ρόλο δικαστή κατά τη διαδικασία, παρά μόνο διευκολύνει την διαπραγμάτευση μεταξύ των μερών, για την εξεύρεση από τα ίδια κοινώς αποδεκτής λύσης στη διαφορά τους. Κατά την διαδικασία της διαμεσολάβησης ο διαμεσολαβητής αφού διευκολύνει την εκτόνωση των έντονων συναισθημάτων που καλλιεργεί στα μέρη η σύγκρουση, στη συνέχεια διερευνά τα πραγματικά συμφέροντα των μερών και τα συνεπικουρεί, πάντοτε στη βάση της αρχής της εμπιστευτικότητας, προκειμένου να αποκτήσουν ίδια αντίληψη του πραγματικού αντικειμένου της διαφοράς τους, το οποίο πιθανόν να μην ταυτίζεται με τις προβαλλόμενες από αυτά θέσεις.
Tα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης είναι απτά και δύνανται να εντοπιστούν τόσο στον τομέα της ενίσχυσης των οικονομικών συναλλαγών όσο και της επιχειρηματικότητας, εκεί δηλαδή όπου τα μέρη επιζητούν λύσεις αποτελεσματικές και προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους. Η έκβαση της διαμεσολάβησης δύναται υπό προϋποθέσεις να κριθεί από τα μέρη ως επιτυχής, ακόμη και στην περίπτωση που αυτά δεν οδηγήθηκαν σε συμφωνία, διότι κατά το πέρας της διαδικασίας η διαφορά τους έχει ήδη αναπτύξει διαφορετική δυναμική, σε σχέση με την προγενέστερη κατάσταση. Συνεπώς η επιτυχία της διαμεσολάβησης δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το αποτέλεσμα αυτής, αλλά συνέχεται με την ίδια τη διαδικασία, κατά την οποία τα μέρη μπορούν να αντλήσουν οφέλη ακόμα και από το γεγονός ότι τους δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουν τις θέσεις τους και να εισακουστούν, στο πλαίσιο της κοινής προσπάθειας που τα ίδια καταβάλλουν για την επίλυση της διαφοράς τους. Μένει ωστόσο η εφαρμογή στην πράξη της διαμεσολάβησης να επιτρέψει την ανάδειξη όλων των ανωτέρω θετικών στοιχείων που τη διακρίνουν.
Η εφαρμογή της διαμεσολάβησης και η ενσωμάτωση της στη λειτουργία του εθνικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης προϋποθέτει ότι η κοινωνία αντιλαμβάνεται την ανάγκη να επιλύει σύντομα, αποτελεσματικά και ευέλικτα τις διαφορές που προκύπτουν από τις καθημερινές συναλλαγές. Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία της διαμεσολάβησης αποτελεί ένα σύγχρονο πεδίο εξειδίκευσης και σημαντική ευκαιρία για τους δικηγόρους, διότι διευρύνει το γνωστικό τους αντικείμενο και ταυτόχρονα αναβαθμίζει το επίπεδο των νομικών υπηρεσιών που προσφέρουν στους εντολείς τους. Για το λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητη η μελέτη και η επαρκής γνώση του αντικειμένου της από εκείνους, προκειμένου στη συνέχεια να ωφεληθεί το σύνολο της κοινωνίας από την ορθή εφαρμογή της.
