Γράφει ο Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έστελνε αντιπροσωπείες όπου τον καλούσαν. Από τη δίκη στην Άγκυρα των κομμουνιστών ηγετών Κουτλού και Σαργκίν και της Κούρδισας βουλευτού Λεϊλά Ζανά στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την δίκη των 5 Ελλήνων μειονοτικών στα Τίρανα με χαλκευμένες κατηγορίες. Σκληρά καθεστώτα, απάνθρωπα. Χωρίς ίχνος Δικαιοσύνης.
Με φυλακές κάτεργα για τους φυλακισμένους, πολιτικούς κρατούμενους, ως επί το πλείστον. Πολλοί πέθαναν κι άλλοι τρελάθηκαν. Από τότε λίγα πράγματα άλλαξαν και στις δύο χώρες. Οι εχθροί του λαού παραμένουν. Και είναι όσοι διαφωνούν. Και πάντα επικαλούνται την ανύπαρκτη Δικαιοσύνη, την στρατευμένη, ποδηγετημένη στο εκάστοτε καθεστώς. Με νόμους αυστηρούς και προσχηματικούς κι ανελέητους.
Κάπως έτσι βρίσκονται στην φυλακή Κούρδοι βουλευτές κι άλλοι εκλεγέντες στην αυτοδιοίκηση. Ούτε λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ευρώπη αντιδρά σπασμωδικά. Έννοια της να μην κακοκαρδίσει τον Ερντογάν. Mutatis mutandis τα ίδια συμβαίνουν στην γειτονική Αλβανία. Οι εχθροί του λαού, του καθεστώτος, υπάρχουν και βρίσκονται ή απειλούνται με φυλακή. Είτε Αλβανοί είτε Έλληνες μειονοτικοί. Όπως στο παρελθόν. Καμία διάκριση.
Κι αν δεν υπάρχει αντίδραση από την Ελληνική Κυβέρνηση, τότε αλλοίμονο, σε όσους πέσουν στις δαγκάνες τους. Οι ομογενείς αναγκάστηκαν να φύγουν από τις πατρογονικές εστίες. Δεν είχαν την ανάλογή αντιμετώπιση στην Ελλάδα. Το ίδιο είχε γίνει με τους Έλληνες Πόντιους. Η Ελλάδα ξεχνά τα παιδιά της.
Ιδιαίτερα τα ξενιτεμένα, όταν έρχονται και ζητούν μια αγκαλιά, μια ζεστασιά, από τη μητέρα πατρίδα. Πόνο κι οδύνη εισπράττουν, ουκ ολίγες φορές. Αυτοί που πέρασαν μεγάλο μέρος της ζωής τους στα κάτεργα, γιατί έλεγαν ότι είναι Έλληνες και τιμωρήθηκαν σκληρά. Είναι όμως πάντα παρόντες και δίνουν τον καλλίτερο εαυτό τους.
Όπως ο νεοεκλεγείς δήμαρχος στην Χειμάρα Φρ. Μπελέρης που δεν απέφυγε την φυλάκιση από το τυραννικό καθεστώς Ράμα. Γιατί έτσι τους ταιριάζει. Είθε κάποια στιγμή να έλθει η συναδέλφωση των λαών. Όλου του κόσμου. Αυτό όμως προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας. Κι αυτή επέρχεται μ αλλαγή καθεστώτος. Εκδημοκρατισμό. Σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι δύο αυτές χώρες, όμως, απέχουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Πηγή: Τα νέα
