Δημήτρης Χ. Παξινός
* Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
«Συμφώνησαν σε κοινό σχέδιο καταπολέμησης διαφθοράς». «Έτοιμο το νομοσχέδιο κατά της διαφθοράς». Αυτοί ήταν δύο τίτλοι εφημερίδων, ενδεικτικά μιας κατάστασης χρονίζουσας, πληγής χαίνουσας και αγιάτρευτης.
Η κατάσταση επιδεινώνεται και τα μέτρα που λαμβάνονται είναι η αυστηροποίηση των ποινών. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν με την αλλαγή του νόμου, κάθε τόσο, έχει επέλθει κάποια βελτίωση, κάποια μείωση του φαινομένου της διαφθοράς και αν κάποιες σοβαρές υποθέσεις κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, έφθασαν στα δικαστήρια.
Οι λέξεις αφειδώς και έντεχνα διατυπωμένες στα νομοσχέδια, δεν αρκούν στην καταπολέμηση της διαφθοράς από μόνες τους. Ούτε βέβαια οι αλλαγές μπορεί να επέλθουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται όμως σθένος, αποφασιστικότητα, σύγκρουση, που ασφαλώς δεν είναι εύκολο σε μία χώρα που η διαφθορά τη διαπερνά οριζοντίως και καθέτως, εκμαυλίζει συνειδήσεις και έχει γίνει καθεστώς, τρόπος σκέψεως.
Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, αφού για μια σημαντική μερίδα πολιτών, όλα μπορούν να γίνουν, και μάλιστα ατιμωρητί και άρα τα όρια νομίμου και παράνομου είναι σχετικά και ποικίλλουν αναλόγως της θέσης, της ιδιότητας, της ισχύος. Ότι όλα είναι «κουκουλώσιμα». Αυτή βέβαια δεν είναι η πλήρης πραγματικότητα. Έχει όμως στοιχεία αλήθειας. «Όπου κάτσει η μπίλια», όπως συχνά λέει φίλος εισαγγελέας, για τους «άτυχους» που θα βρεθούν στο εδώλιο αφού λίγες περιπτώσεις διάπραξης σοβαρών ποινικών αδικημάτων φθάνουν στα δικαστήρια και όσες φθάσουν, ελλείψει επαρκών στοιχείων, οδηγούνται σε απαλλαγή. Η ζωή συνεχίζεται, η αδικία μεγεθύνεται, ο θυμός συσσωρεύεται, η οργή εκδηλώνεται όλο και περισσότερο.
Η διαφθορά αποτελεί ένα είδος θεσμού πλέον και ο χορός καλά κρατεί. Η καταπολέμηση της Λερναίας Ύδρας δεν είναι καθόλου εύκολη, διότι ούτε προσβάσιμη είναι η περιοχή, ούτε Ηρακλείς υπάρχουν. Και όσοι το αποτολμούν ευρίσκονται εκτεθειμένοι ή και διασυρμένοι. Ο ωχαδελφισμός, ο εγωκεντρισμός και η ιδιοτέλεια έχουν σχεδόν εκμηδενίσει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Συστράτευση, λοιπόν, αρκεί να την εννοούμε, στον αγώνα κατά της διαφθοράς την οποία σχεδόν όλοι αποκηρύσσουν, στα λόγια, αλλά δεν την απορρίπτουν όταν έρθει η ώρα στην πράξη. Συστράτευση λοιπόν στην αλλαγή πορείας σε βάθος χρόνου, μέσα από απλούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, η παράβαση των οποίων θα επιφέρει τις προβλεπόμενες κυρώσεις. Με την πολιτεία να ψηφίζει νόμους, που να εμπνέουν σεβασμό στον πολίτη, νόμους που να διακρίνονται για τη νομοτεχνική τους αρτιότητα και δίνουν μακροπρόθεσμα λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Όχι με τρόπο εμβαλωματικό, με λύσεις προσωρινές στη βάση της πελατειακής εξυπηρέτησης, με νόμους άδικους και συχνά προκλητικούς για το σύνολο της κοινωνίας.
Κανόνες λοιπόν και κυρώσεις για όλους, από τους υψηλά ιστάμενους, μέχρι και τον τελευταίο πολίτη. Έχουμε δηλαδή πολύ πολύ δρόμο μπροστά μας για μια αλλαγή κατεύθυνση, αρκεί κάποτε να ξεκινήσουμε.
Πηγή:Πρώτο Θέμα
