Της Ελένης Τσιάβου
Σε ποινή φυλάκισης 4 ετών με αναστολή καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο ο πρώην ντράμερ των Πυξ Λαξ για την μία από τις τέσσερις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης κοριτσιών για τις οποίες εκδικάζονταν.
Αναλυτικά, για μια ακόμη υπόθεση κρίθηκε ότι ενώ είναι κακουργηματικής φύσεως, το δικαστήριο δέχθηκε ότι συνέβη σε βάρος του θύματος τον Ιούλιο του 2007 κι όχι τον Αύγουστο του 2007 και ρητά σημείωσε ο Πρόεδρος “ο νομοθέτης θέσπισε τις διατάξεις για την αναστολή για τα αδικήματα κατά των ανηλίκων από τον Δεκέμβριο του 2007, οπότε, το θέμα είναι του νομοθέτη. Εξαιτίας της επίδοσης του Κλητηρίου Θεσπίσματος τον Αύγουστο του 2022, η μία αυτή κακουργηματική περίπτωση έχει υποπέσει σε παραγραφή”.
Επιπροσθέτως, για τις δύο άλλες υποθέσεις που τον βάρυναν, η Έδρα έκρινε ότι οι πράξεις που του αποδίδονται είναι πλημμεληματικού βαθμού και έτσι έχουν παραγραφεί λόγω παρέλευσης 5ετίας βάσει των όσων προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας.
Επιστρέφει στη φυλακή
Εν τέλει, ο 70χρονος καταδικασθείς πρώην μουσικός επιστρέφει στη φυλακή όπου ήδη εκτίει ποινή 5ετους κάθειρξης που του επιβλήθηκε από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο για την υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικης στον Ωρωπό κατά το χρονικό διάστημα 2011-2013.
Επισημαίνεται ότι εάν η ποινή των 5 ετών που εκτίει γίνει αμετάκλητη, τότε θα εκτίσει και τα 4 χρόνια πλην της προσωρινής κράτησης (αν εκείνη παραμείνει και στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο).
Για τη συγκλονιστική υπόθεση που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στην Κοινή Γνώμη, μιλά αποκλειστικά στο D ο παρασταθείς προς υποστήριξη της κατηγορίας δικηγόρος, κ. Παναγιώτης Παπαϊωάννου.
Ο ίδιος σχολιάζοντας την δικαστική απόφαση κάνει λόγο για μια πρώτη καθαρή δικαίωση για ανήλικους που έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Αναλυτικά, τα όσα δήλωσε:
Κύριε Παπαϊωάννου, θα ήθελα μια πρώτη δήλωση σας επί της έκβασης της δίκης, σε αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο και σοβαρό θέμα.
Νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τη βαθιά μου εκτίμηση και τον σεβασμό στις τρεις ενήλικες γυναίκες και τις οικογένειές τους, καθώς και στην τέταρτη, την ανήλικη μηνύτρια, η οποία εξετάστηκε με βάση τα προβλεπόμενα στο νόμο πρωτόκολλα και κατέθεσε το τί της συνέβη.
Το me too για ανηλίκους, αποτελεί από σήμερα ένα και δικαστικώς πλέον δικαιωμένο φαινόμενο.
Και διαπιστώσαμε, σ’ αυτή τη δίκη ποιους πονάει.
Πονάει όσους έχουν την ιδεοληψία να θεωρούν ότι για την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων φταίνε τα θύματα γιατί “δεν το κατήγγειλαν πιο νωρίς”.
Πονάει και ενοχλεί όσους έχουν προαποφασίσει ότι η ειλικρίνεια και η ακρίβεια τριών γυναικών που συνταρασσόμενες και κλαίγοντας κατήγγειλαν τις σε βάρος τους πράξεις “δεν είναι αρκετή”.
Πονάει όσους μέμφονται τους γονείς των θυμάτων, “γιατί δεν έκαναν κάτι για να το αντιληφθούν”.
Πονάει όσους πιστεύουν ότι σε μια δημόσια διαδικασία 7 μηνών, το δικαστήριο δεν έχει διακρίνει ήθη, χαρακτήρες, θύματα που υποφέρουν, ψευδομάρτυρες, οσφυοκάμπτες και υποκριτές.
Ευτυχώς, οι εκπρόσωποι του τύπου ήταν μέσα στην αίθουσα από την αρχή και έχουν αυθεντική αντίληψη του τί έχει συμβεί και ιδίως του γιατί αυτό έχει πολλαπλώς αποδειχθεί.
Η τελική κρίση: Ένοχος για μια ακόμη κακουργηματική πράξη (κατάχρηση του 342 Π.Κ.) και ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών με αναγνώριση … δύο ελαφρυντικών.
Η ελληνική Δικαιοσύνη ομολογουμένως, λειτούργησε με τάχιστους ρυθμούς εν προκειμένω, κινώντας άμεσα τις προβλεπόμενες διαδικασίες μετά την καταγγελία το 2022. Ωστόσο, πώς σχολιάζετε το σύστημα και τις προβλεπόμενες ποινές που ορίζει ο Ποινικός Κώδικας;
Το σύστημα ποινών μας, με τις αλλεπάλληλες απαλύνσεις και ευνοϊκοποιήσεις τα τελευταία 7 χρόνια αφήνει σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα την πικρή γεύση της απουσίας γενικής και ειδικής πρόληψης, όμως το κρίσιμο εδώ δεν είναι μόνον η καταδίκη γι’ αυτό που καταγγέλθηκε αυθόρμητα, μετά την δημοσιοποίηση προηγούμενης καταδίκης του (για την οποία ήταν έξω, ελεύθερος με όρους και στεφανωμένος με το τεκμήριο αθωότητας).
Είναι και το ότι και οι τρεις υπόλοιπες υποθέσεις που κρίθηκαν παραγεγραμμένες χαρακτηρίστηκαν αδικήματα κατά της γενετήσιας σφαίρας, δικαιώνοντας έτσι το θάρρος και το σθένος οικογενειών και ενηλίκων γυναικών να τα καταγγείλουν.
Οι δύο πράξεις χαρακτηρίστηκαν πλημμελήματα, επειδή ο κατηγορούμενος κατά το κοινώς λεγόμενον “χούφτωνε” ανήλικες, αλλά δεν το έκανε με ένταση τέτοια ώστε να θεωρηθεί γενετήσια πράξη και να είναι κακούργημα.
Και μία ακόμη γιατί, ενώ είναι κακούργημα, υποπίπτει σε παραγραφή γιατί το Κλητήριο Θέσπισμα επιδόθηκε Αύγουστο του ’22, αντί για Ιούλιο, με αποτέλεσμα να έχει εμφιλοχωρήσει 15ετής παραγραφή.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη στο σύνολό της, στην οποία προσωπικά εξακολουθώ να έχω εμπιστοσύνη παραμένει ένα από τα λιγοστά πεδία δημόσιας δράσης το οποίο έχει κανόνες και στους κανόνες, όταν τυγχάνουν ορθής και νηφάλιας ερμηνείας, δεν χωρούν ιδεοληψίες, προκαταλήψεις και τσαρλατανισμοί.
Η πρωτόδικη αυτή καταδίκη, περνάει – θα λέγαμε – ένα ισχυρό μήνυμα προς το κοινωνικό σύνολο για τέτοιου είδους ειδεχθή εγκλήματα που τελούνται εις βάρος αθώων ψυχών. Ανοίγει ο δρόμος για να μιλήσουν περισσότερα θύματα, να αποκτήσουν θάρρος και να καταγγείλουν τον δράστη τους;
Ένα πράγμα έχει καταστεί με την εν λόγω απόφαση κοινή συνείδηση και δεν αλλάζει: Η ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας αναφορικά με τα αδικήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Είναι ένα κύμα που δεν έχει γυρισμό.
Ο αγώνας για την δικαίωση των θυμάτων σεξουαλικής παραβίασης δεν πρόκειται να σταματήσει.
Όποιος θα πειράζει παιδιά, θα πηγαίνει στη φυλακή.
