Γράφει ο Άγγελος Ποταμιάς, Δικηγόρος Αθηνών
Αυτές τις ημέρες είμαστε στον Τιτανικό, το καράβι βουλιάζει, κι εμείς τσακωνόμαστε στο κατάστρωμα επειδή έπιασαν ένα χαρτοκλέφτη στο καζίνο. Από αυτούς που τσακώνονται, υπάρχουν οι χαρακτηριστικότερες υπο-περιπτώσεις:
Οι «Που είναι το Κράτος;»
-Η Ελλάδα έχει τους περισσότερους πυροσβέστες στον κόσμο αναλογικά με τον πληθυσμό της και τον μεγαλύτερο στόλο αεροσκαφών και ελικοπτέρων πυρόσβεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φυσικά ακόμα κι έτσι, με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες, καμία κρατική μηχανή δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε 667 νέες εστίες φωτιάς εντός 48 και κάτι ωρών και σε πολλαπλά διαφαινόμενα κι οργανωμένα σχέδια εμπρησμού σε όλη τη χώρα.
Οι «Πολίτες αναγκάζονται σβήσουν τις φωτιές μόνοι τους!»
-Στη Ελλάδα αντιστοιχούν 115 πυροσβέστες ανά 100.000 (ενδ. στη Μεγάλη Βρετανία αντιστοιχούν 65, στη Γερμανία 54 και στην Ιταλία 48). Αυτοί συνήθως είναι οι ίδιοι με αυτούς που σύμφωνα με τους κορωνο-υπολογισμούς τους θα έπρεπε να είχαμε 300.000 ιατρούς. Φυσικά αν τους αυξήσεις τις εισφορές ή τις φορολογικές κλίμακες προκειμένου να πληρωθούν οι πυροσβέστες(!) πάλι θα παραπονεθούν, γιατί κατά βάθος πιστεύουν στα λεφτόδεντρα.
Οι «Καίνε τα δάση, χτίζουν μεζονέτες»
-Νομικά, είτε έχουμε καμένο δάσος είτε καμένη δασική έκταση είναι σε κάθε περίπτωση έκταση μη αξιοποιήσιμη. Καθότι αναδασωτέα, δεν θα εκδοθούν άδειες για να χτιστεί ούτε τούβλο.
Οι «Για τους εμπρηστές υπάρχει ατιμωρησία»
-Στον Π.Κ. ο εμπρησμός ιστορικά θεωρούνταν κακούργημα, το οποίο ωστόσο επί ΣΥΡΙΖΑ (2016) μετατράπηκε σε πλημμέλημα στη βασική του μορφή. Πλέον τροποποιήθηκε εκ νέου και τιμωρείται ως κακούργημα που απειλείται ακόμα και με ισόβια κάθειρξη. Αυτές οι φωτιές είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελούσαν βαριά κακουργήματα.
Οι «Μητσοτάκη Παραιτήσου»
-Η ώρα της αναζήτησης ευθυνών πρέπει να έρθει. Είναι ωστόσο στοιχειώδης γνώση (τοις πάσι) ότι δεν αλλάζεται προπονητής εν μέσω του αγώνα ή στρατηγός εν μέσω του πολέμου. Το ξήλωμα της (όποιας) οργανωτικής αρχής πάντα φέρνει παράλυση. Όπως ορθώς ακούστηκε απ’ το ΚΚΕ, δεν αποδίδονται ευθύνες την ώρα της μάχης. Σε αυτούς, συνήθως, το αίσθημα της εμπάθειας ή της τιμωρητικότητας ξεπερνάει το αίσθημα της πραγματικής αλληλεγγύης και της κοινής λογικής. Συνήθως.
Οι «Η Κυβέρνηση φέρει όλη την ευθύνη»
-Η ευθύνη είναι έννοια ποσοτική και ποιοτική και απ’ τις ισοπεδωτικές δηλώσεις διαφεύγουν σοβαρότατοι παράμετροι του προβλήματος (πολεοδομία, γεωμορφολογία, παγκόσμιες κλιματολογικές αλλαγές κλπ) – αν βέβαια θέλουμε όντως να το λύσουμε κι όχι να ψάχνουμε κάθε καλοκαίρι για έναν διαφορετικό φταίχτη. Είναι βέβαια στο ίδιο κλίμα με τον τρόπο που τωρινοί κυβερνητικοί συνθηματολογούσαν στο Μάτι («Τσίπρα παραιτήσου»). Ο ίδιος ο Μητσοτάκης εν μέσω των τότε πυργκαγιών twittαρε «Οργή για την ανικανότητα του Τσίπρα» κι άλλες γραφικότητες. Μικροπολιτική κατώτερη των περιστάσεων που έσπερνε (όπως σχεδόν όλοι οι προκάτοχοι του) και καλείται τώρα να θερίσει. Εναλλακτικά, οι πολιτικοί που μας αξίζουν.
Οι «Είδα να καίγονται 3 σπίτια στο βουνό απροστάτευτα»
-Αυθαίρετοι οικισμοί και αυθαίρετες κατασκευές ευθύνονται άμεσα και έμμεσα για πολλές πυρκαγιές αλλά και για θανατηφόρες πλημμύρες. Η αφετηρία αυτής της αυθαιρεσίας ανατρέχει στις απαρχές του νεοελληνικού κράτους. Αυτή η διαχρονική αυθαιρεσία γίνεται ανεκτή, αν δεν ενθαρρύνεται, από το πελατειακό πολιτικό σύστημα, το οποίο από καταβολής του, πρώτα κλείνει τα μάτια και εν συνεχεία «νομιμοποιεί». Έτσι ούτε πολεοδομικά σχέδια εκπονούνται, ούτε κατάλληλοι δρόμοι, πλατείες και κοινόχρηστοι χώροι προβλέπονται, ούτε καταστολή και αυστηρές ποινές για τους αυθαιρετούντες επιβάλλονται.
Οι «Τι να σου κάνει κι η Κυβέρνηση;»
-Από τον πακτωλό των εκατομμυρίων που διανεμήθηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό κριτήριο για υπερκοστολογημένες διαφημίσεις με σκοπό την δημιουργία «κουλτούρας εμβολιασμού» θα μπορούσε ένα μικρό έστω μέρος να διατεθεί για τη «κουλτούρα της δασοπροστασίας» και της «αναδάσωσης». Αφού φυσικά δεν μπορούμε να έχουμε ανά πάσα στιγμή 100 πυροσβέστες σε κάθε δάσος, η μόνη ρεαλιστική αντιπυρική προστασία έχει στο επίκεντρο την πρόληψη. Πρόληψη, άρα δημιουργία περιοχών ειδικής κινητοποίησης, οργάνωση αντιπυρικών ζωνών από Δήμους, καμπάνιες ευαισθητοποίησης των πολιτών , προκατασταλτικός σχεδιασμός και έργα, περιπολίες ακόμα κι από εθελοντές,
απαλλοτριώσεις και κατεδαφίσεις έστω και μέρους των αυθαιρέτων που εμφανώς κλείνουν κεντρικά ρέματα και μεγάλες φυσικές οδούς κι όχι τακτοποιήσεις και νομιμοποιήσεις, τελειοποιημένους δασικούς χάρτες, αειφορική δασική διαχείριση, ολοκληρωμένο κτηματολόγιο κ.ά. Για το ελληνικό κράτος ιστορικά, αλλά και για τη μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών η προστασία του περιβάλλοντος ποτέ δεν ήταν προτεραιότητα πραγματικά.
*Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση προκειμένου να επιβιώσει. Σ’ αυτόν τον αιώνα, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει. Ο Νίτσε έγραφε ότι μία από τις χειρότερες ασθένειες στην επιδερμίδα της Γης λέγεται «άνθρωπος». Όταν ο άνθρωπος αυτός αντιληφθεί ότι η Γη αυτή δεν κληρονομείται από τους προγόνους αλλά δανείζεται από τα παιδιά, θα καταλάβει πως ούτε τα χρήματα, ούτε οι ψήφοι, ούτε τα νομοσχέδια, ούτε οι επαύλεις τρώγονται.
