Πλέον οι αμυντικές δαπάνες δεν θα υπολογίζονται και θα εξαιρούνται των λοιπών σχετικών με το σύμφωνο σταθερότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ως μελλοντικό χρέος δεν θα πρέπει να αποπληρωθούν από τα συνήθη υποζύγια, τους φορολογουμένους.
Και αυτές οι δαπάνες θα καλύπτονται με δάνεια τα οποία όπως κάθε εκτροπή θα βαρύνουν τις επόμενες γενιές αυξάνοντας τον δείκτη δυσκολίας αλλά και τον δείκτη υποτέλειας προς τις περίφημες αγορές και τις οικονομικές ελίτ.
Ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης υπό το καθεστώς που πραγματοποιείται ως μια επείγουσα ανάγκη, στην κυριολεξία αποτελεί άλλη μια παρασκηνιακά διαμορφούμενη πραγματικότητα που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του στρατιωτικού –βιομηχανικού– πολιτικού κατεστημένου.
Καταρχάς οι ισχυρότερες βιομηχανίες όπλων δεν είναι ευρωπαϊκές , από τις έξι μεγαλύτερες σε παγκόσμιο επίπεδο οι πέντε είναι αμερικανικές ενώ εάν δούμε τις ευρωπαϊκές παραγγελίες των ετών 2022/23 αυτές είναι προς τις ΗΠΑ κατά 63%, σε μη ευρωπαϊκά κράτη κατά 15% και μόνο κατά 22% αφορούν παραγγελίες προς ευρωπαϊκές βιομηχανίες.
Άρα η επείγουσα κατάσταση θα καλυφτεί από επείγουσες παραγγελίες προς τις ήδη υφιστάμενες και ισχυρές εταιρείες που δεν έχουν σχέση κατά την συντριπτική πλειοψηφία τους με τον ευρωπαϊκό χώρο.
Άρα τα δάνεια που θα ληφθούν θα φύγουν προς μη ευρωπαϊκές χώρες διαμορφώνοντας όρους αύξησης εργασιών, τζίρου, εργαζομένων και κερδών για το μη ευρωπαϊκό βιομηχανικό κατεστημένο και κυρίως αυτό των ΗΠΑ.
Αλλά και εκεί που νομίζουμε ότι ένα τμήμα των παραγγελιών θα καλυφτεί από ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπλων η πλάνη μας ότι είναι ευρωπαϊκές είναι ακόμη χειρότερη της επικείμενης λήψης δανείων για τον άμεσο επανεξοπλισμό.
Η μεγαλύτερη ‘γερμανική’ αμυντική βιομηχανία είναι η Rheinmetall η οποία στο άκουσμα του επανεξοπλισμού των ευρωπαίων είδε την τιμή της μετοχής της να απογειώνεται κατά 82%% , εάν λάβουμε υπόψη ότι στις αρχές Φεβρουαρίου 2025 κινούνταν στα επίπεδα των 749 μονάδων .
Βλέποντας την μετοχική σύνθεση της εταιρείας εύκολα γίνεται αντιληπτό πως η μόνη σύνδεση με την Γερμανία είναι η εγκατάσταση της σε γερμανικό έδαφος.
Το 66% των μετοχών της είναι θεσμικοί επενδυτές, εκ των οποίων το 48% είναι από τις ΗΠΑ ενώ ο μεγαλύτερος μεμονωμένος μέτοχος είναι η Blackrock με ποσοστό της τάξης του 5,52%.
Στην βάση αυτή τα μετοχικά υπερκέρδη δεν αφορούν παρά αμερικανούς επενδυτές όπως και τα υπερκέρδη των νέων παραγγελιών θα αφορούν μόνο τους ίδιους μετόχους.
Η μεγαλύτερη Ιταλική αμυντική βιομηχανία είναι η Leonardo όπου το 30% του μετοχικού κεφαλαίου κατέχει το ιταλικό δημόσιο με το υπόλοιπο ποσοστό να αφορά ξένα επενδυτικά funds ενώ ο μεγαλύτερος μεμονωμένος μέτοχος μετά το ιταλικό δημόσιο είναι η BlackRock με ποσοστό 3%.
Η μεγαλύτερη Αγγλική αμυντική βιομηχανία είναι η BAE Systems όπου οι μεγαλύτεροι μέτοχοι της είναι το αμερικανικό Capital Group Companies με ποσοστό 14,2% και ακολουθεί η BlackRock με ποσοστό 9,90%.
Περίπου τα ίδια ισχύουν για τις περισσότερες ευρωπαϊκές βιομηχανικές εταιρείες όπλων με τα αμερικανικά funds να κυριαρχούν στα μετοχικά κεφάλαια και στις διοικήσεις αποκομίζοντας μετοχικά υπερκέρδη και υψηλά μερίσματα.
Το ευτράπελο και αυτό δείχνει πως όλο το παιχνίδι επανεξοπλισμού της Ευρώπης αποτελεί μια νέα προσοδοφόρα πηγή υψηλότατων κερδών για τις αμερικανικές εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων , υπό την ύποπτη και εκμαυλισμένη υποταγή των οργάνων της ευρωπαϊκής ένωσης , είναι ότι τα δάνεια που θα ληφθούν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την κάλυψη των αμυντικών δαπανών θα ληφθούν από τις ίδιες τις εταιρίες διαχείρισης ιδιωτικών κεφαλαίων.
Άρα αυτοί οι κολοσσοί θα έχουν διπλό κέρδος ως δανειστές αλλά και ως μέτοχοι.
Και μιλούμε για κολοσσούς με τεράστια επιρροή σε κυβερνήσεις και υπερεθνικά όργανα, γι’αυτό και προαναφέραμε για ύποπτο επανεξοπλισμό όπως και για εκμαυλισμένες ηγεσίες , αφού είναι αχρείαστος δεδομένου ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να απειληθεί από κανένα , ούτε από την Ρωσία ,κάτι εξάλλου που δεν έχει και ιστορικό προηγούμενο.
Οι κολοσσοί αυτοί αποτελούν την πλανητική ομάδα των Big three , και αφορούν τους μεγαλύτερους διαχειριστές ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων και διαθεσίμων .
Η ισχυρότερη των ισχυρών, είναι η BlackRock που διαχειρίζεται κεφάλαια 11,5 τρις $ με μεγαλύτερους μετόχους της, την Vanguard με ποσοστό 16% και την State Street με ποσοστό 4%.
Η δεύτερη ισχυρότερη είναι η Vanguard που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 8,6 τρις $ και για την οποία κανένας δεν γνωρίζει τους μετόχους της αφού δεν είναι εισηγμένη σε χρηματιστήριο.
Η τρίτη ισχυρότερη είναι η State Street που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 4 τρις $ με μεγαλύτερους μετόχους της, την Vanguard με ποσοστό 22,4% και την Blackrock με ποσοστό 6%.
Οι Big three διαχειρίζονται συνολικά 24,1 τρις $,όταν το ΑΕΠ των ΗΠΑ για το 2024 ήταν 27,7 τρις $ , της Κίνας 17,8 τρις $ και της ευρωζώνης 15,7 τρις $.
Η σύγκριση των κεφαλαίων που διαχειρίζονται με τα ΑΕΠ των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη δείχνει την υπερφυσική δύναμή τους στην οποία υποτάσσονται οι πάντες.
Το πλέγμα των υπόγειων διαδρομών μέσω της απόκτησης μεγάλων μετοχικών τμημάτων ακόμη και εταιρειών που θεωρούνται κολοσσοί στους τομείς της ενέργειας, των τραπεζών, της υγείας, της άμυνας, κτλ, και των λόμπι που διαμορφώνονται υπέρ των συμφερόντων τους στην κυριολεξία δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι παντελώς ανίσχυρη και έρμαιο των διαθέσεων των Big three.
Ακόμη και οι θεωρίες συνομωσίας χάνουν την όποια θελκτικότητα τους όταν συγκρίνονται με την πραγματικότητα που καθημερινά υφαίνεται από τις Big three.
Τι θα ανάτρεπε αυτήν την εικόνα δίνοντας παράλληλα και μια ελπίδα για το μέλλον;
Eαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο λαμβάνονταν απόφαση πως αντί η χρηματοδότηση των αμυντικών δαπανών να προέλθει με δανεικά να πραγματοποιηθεί από την φορολόγηση των επενδυμένων κεφαλαίων των εταιρειών διαχείρισης διαθέσιμων στις ευρωπαϊκές αγορές χρήματος και κεφαλαίων.
Όχι των κερδών, αλλά ένας πανευρωπαϊκός φόρος κεφαλαίου και μόνο για ευρωπαϊκές εταιρείες διαχείρισης διαθεσίμων .
Πρόταση συνυφασμένη με την ουτοπία, όμως στο βαθμό που η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων από συγκεκριμένες εταιρείες ξεπερνά τα γήινα θέσφατα της Δημοκρατίας κινούμενη στην στρατόσφαιρα της απόλυτης κερδοσκοπίας και ασυδοσίας χωρίς ίχνος ελέγχου και τιμωρίας ίσως αποτελεί μια έστω και ισχνή αντίδραση αυτοσεβασμού των πολιτικών της ευρωπαϊκής ένωσης.
