Κωνσταντίνα Λεκκάκου, Δικηγόρος – Τραπεζική Διαμεσολαβήτρια
δικηγορικά γραφεία «Λεκκάκου & Συνεργάτες»
Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει ο Νόμος 5193/2025, ο οποίος δημοσιεύθηκε τη Μεγάλη Δευτέρα. Με τίτλο «Ενίσχυση της κεφαλαιαγοράς και άλλες διατάξεις», ο εν λόγω νόμος δίνει τη δυνατότητα στον ΕΦΚΑ να μπορεί να αναθέτει στις εισπρακτικές εταιρείες, τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των επαγγελματιών και των αγροτών.
Πρόκειται για μία διάταξη, που προβληματίζει όσους έχουν οικονομικές υποχρεώσεις προς τον ΕΦΚΑ/ΚΕΑΟ, καθώς το 70% των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών φέρουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ακίνητη περιουσία τους. Μάλιστα, 300.000 δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν, λόγω των οφειλών τους στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ το συνολικό χρέος προς αυτά ανέρχεται στα 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τον νέο νόμο, το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών θα μπορεί να συνεργάζεται με τις ιδιωτικές εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων του Ν.4354/2015, προκειμένου αυτές να ενημερώνουν τους οφειλέτες για τα ληξιπρόθεσμα ποσά, έτσι ώστε να επιταχυνθεί η είσπραξη αυτών και να καλυφθεί η οικονομική «τρύπα», που υφίσταται στα δημόσια ταμεία.
Παρότι δεν έχει εξακριβωθεί, πως θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο μοντέλο, υπάρχει ο φόβος, ότι θα κινηθεί, όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και με τα «κόκκινα δάνεια». Πιθανότατα, οι εταιρείες διαχείρισης θα οχλούν τηλεφωνικώς χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια.
Επιπλέον, πρέπει να γίνει σαφές, αν οι εισπρακτικές εταιρείες θα μπορούν πλέον να προχωρούν σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, απέναντι στους οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων, εκδίδοντας διαταγές πληρωμής και κατασχετήριες εκθέσεις για λογαριασμό του δημοσίου, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί, κατά το παρελθόν.
Αξίζει να σημειωθεί, πως σε αυτήν την περίπτωση υφίσταται και το θέμα των προσωπικών δεδομένων. Το μητρώο των ασφαλισμένων θα παραδοθεί σε ιδιώτες, οι οποίοι θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να αντλήσουν προσωπικές και ευαίσθητες πληροφορίες, που μπορεί να διαρρεύσουν και για διάφορους άλλους και άγνωστους σκοπούς, με την προστασία των προσωπικών δεδομένων να κρίνεται ανεπαρκής και τα αποτελέσματα να είναι ανυπολόγιστα.
Αυτή η απρόσμενη «εισβολή» των εισπρακτικών εταιρειών στον δημόσιο τομέα μπορεί να κριθεί παράλογη, από τη στιγμή που ο ΕΦΚΑ αποτελεί μία δημόσια υπηρεσία, η οποία λειτουργεί θεωρητικά για το καλό του πολίτη, εξασφαλίζοντας τη σύνταξή του, αλλά και τη νοσοκομειακή του περίθαλψη, σε περίπτωση ανάγκης. Αντί για προτεινόμενες ρυθμίσεις των οφειλών από τον ίδιο τον φορέα, οδηγούμαστε και εδώ στις εταιρείες ειδικού σκοπού, οι οποίες μόνο αρνητικό αποτέλεσμα μπορούν να φέρουν, δημιουργώντας ρήξη ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες και το Δημόσιο, ενώ κάτι τέτοιο αποτελεί μία δυσάρεστη εξέλιξη και αναπάντεχη πρωτοτυπία για μια ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα.
